Wel of geen tweede kind

Hey wat een moeilijke tweestrijd zit je in! Uiteindelijk is het natuurlijk jouw keuze ik wil alleen even mijn ervaring als moeder met meerdere kids vertellen ik heb zelf 3 jonge kinderen en in het begin is het wel pittig maar je rolt er ook zo in naarmate ze ouder worden worden ze ook zelfstandiger en slapen ze beter en ze vermaken elkaar natuurlijk alleen dat 1ste jaar is even pittig! Mijn man is ook zzper en is vaak in het buitenland waardoor ik ook de volledige zorg van de kinderen heb en ja het is zeker wel drukker dan 1 kindje maar ik zie ook weer dat ze veel aan elkaar hebben en elkaar dus bezig houden! Dat het bij de 1ste langer duurde wilt niks zeggen over een 2de ken genoeg voorbeelden die bij de 2de plots gelijk of bijna gelijk raak hadden en andersom ook de 1ste snel en de 2de opeens moeilijker ging.. Praat goed met elkaar en volg je hart en gevoel als de basis oke is dan lukt het zeker weten❤️

Herkenbaar. Wel een andere situatie. Zou graag een tweede willen maar ik weet dat ik het nu nog niet moet doen ook al zegt mijn hart ja. Mijn man wil sowieso wachten. Ik zit ook met tijdsdruk in mijn hoofd omdat ik wat ouder ben. Vond de eerste al zwaar. Maar de gedachte inderdaad met het oog op later maakt mij blij. En waarom ik het wil. Mijn man werkt ook veel en is druk met verbouwen. Je kan er lang over blijven nadenken maar soms moet je gewoon de knoop door hakken om rust te vinden in je hoofd. Wat je ook kiest je vind toch wel een weg. En je weet al wat je grotendeels te wachten staat. Je kan goed voorbereiden als het gaat om je relatie. Want de valkuilen zijn al bekend.

Ik ben er ook niet uit.. Ben zelf enigkind en heb altijd gedacht dat ik zelf ook 1 kindje zou willen. Maar mijn man wil dolgraag een tweede. We zijn beiden ook wat ouder (ik 35 en hij 41) dus ik zou dan best haast moeten maken. Ik vind het zo'n lastige beslissing. Ben bang dat het te druk gaat zijn met twee. En wanneer zou dan de beste timing zijn? De WHO adviseert minstens 18 maanden te wachten. Dus misschien wacht ik die 18 maanden af en kijk dan hoe ik me voel...

Misschien een stomme vraag maar heb je een broer of zus gemist? Het stomme is dat als mijn bonuskind er is ik het oke vind, dan zijn we een gezin van 4. Maar als hij er niet is vind ik het zo alleen voor mijn meisje

Ik stond ook al op het punt zo'n topic te starten... Herkenbaar dus, maar met heel andere leeftijden. Ik heb gewacht tot ons huwelijk en tot ik mijn laatste opleiding had afgerond, wat ook al langer duurde dan verwacht. Op mijn 35e zijn we gaan proberen. Mijn moeder was 41 toen ze mij kreeg en 43 toen ze mijn zusje kreeg, maar ik wilde de lijn trekken bij 38. Dus, 2 jaar proberen later heb ik mijn eerste miskraam te pakken. Nog een jaar later mijn 2e, waarop ik besluit onderzoek te laten doen. Tussendoor komt de 3e miskraam en bij de 4e zwangerschap is een medische indicatie bekend zodat ik nu eindelijk heb voldragen en bevallen op mijn 39e. Nu ben ik 40 en ik heb één kind. Ik heb altijd gezegd dat ik er 2 zou nemen als ik eraan begon, omdat ze socialer worden dan enigskinderen. Dit is blijkbaar ook op te lossen met teamsporten. Ik heb ook mijn hele zwangerschap geroepen dat ik dit nooit meer zou herhalen wegens de pijnlijke dagelijkse injecties. Nu wordt ik nog steeds minstens 4x per nacht wakker voor deze kleine en ik weet niet of ik nog erger slaaptekort aan zou kunnen. Laat je niet tegenhouden door je leeftijd! Voor de rest kan ik heb zinnig woord bijdragen.

Heel herkenbaar deze twijfel, als is het bij mij niet vanwege leeftijdsdruk o.i.d. maar meer omdat wij ook geen groot vangnet hebben en ik deze periode ook echt als pittig heb ervaren en ook bang ben dat onze relatie of ikzelf er aan onderdoor zou gaan. Ik laat de tijd het voor mij leren, is in deze makkelijker gezegd omdat ik nog jonger ben. Luister naar je gevoel, maar ik denk wel dat een kind gelukkiger alleen is met gelukkige minder gestreste ouders dan twee en een hoop ellende, maar dat is mijn mening. Succes ❤

Nee ik heb het helemaal niet gemist. Als ik bij vriendinnetjes was die vervelende broertjes of zusjes hadden, was ik altijd blij dat ik dat niet had! Mijn ouders zorgden wel altijd dat ik genoeg afsprak met vriendinnetjes. Omdat ik het zelf dus totaal niet gemist heb, en vaak eigenlijk juist blij was dat ik het niet had, weet ik dat het niet zielig hoeft te zijn! Ik denk overigens wel dat ik een beetje verwend ben, misschien komt dat toch omdat ik enig kind ben... 🙈

Ik denk trouwens dat de reden dat ik een tikkeltje verwend ben toch vooral is omdat mijn moeder te lief/zacht was. Niet perse omdat ik enigkind ben. Mijn vriendinnen hebben me overigens nooit verwend gevonden. Alleen vorige vriendjes en mijn man hebben het weleens gezegd, maar die konden er wel mee lachen dus zo vreselijk zal het niet zijn..😬

Heb je je struggles en twijfels al met je partner besproken? Misschien dat dit bespreekbaar maken al helpt?

Ja we hebben het er best vaak over en delen daar dezelfde ideeën in, met uitzondering dat hij voor zichzelf wel zeker weet dat een 2e niet perse hoeft en na zn 38ste sowieso niet meer. Ik wil niet mijn eigen wil doordrammen, zeker omdat ik niet eens zeker weet wat ik precies wil. Maar wil ook geen spijt krijgen. Dat maakt het lastig, dat ik het gevoel heb nu een keus te moeten maken omdat de tijd ons anders inhaalt

Hoe voelen de twijfelaars zich hier nu over? Ik twijfel nog steeds zo erg!

Hoi. De vorige keer niet gereageerd maar wij zijn ook wel aan het twijfelen. Eigenlijk was het de bedoeling dat mijn spiraal eruit zou gaan in het nieuwe jaar. Maar ik heb een nieuwe baan en ik begin daar in April. Dus we hebben het allemaal even op de lange baan geschoven. Ik word zelf dit jaar 37 en mijn man is 41.. voor ons is het dus ook wel zaak om te gaan plannen. Wij hebben ontzettend veel plezier van onze zoon en het eerste jaar viel ons niet tegen. Dus we willen wel een tweede maar we weten eigenlijk nog niet wanneer we gaan starten. Ook ik heb hiervoor 3 miskramen gehad en een tijd erover gedaan. Aan de andere kan vinden we het ook prima zo en als een tweede ons niet gegund is dan is het ook goed. We zijn er dus eigenlijk nog helemaal niet echt uit haha Hoe staan jullie er inmiddels tegenover?

De knoop is doorgehakt. Ik sta nog steeds 2x pn op voor deze kleine man en we hebben het verder erg goed zo. Wij laten het bij 1 kind.

Wat fijn dat je keuze heb gemaakt! Ik wil graag 2 e niet veel verschil tussen,maar vraag me af hoe mensen doen ook!! Aandacht geven en dan kan je niet meer bij slapen in ochtend of middag (haha)

Wij gebruiken geen anticonceptie dus in theorie "kan het", maar gaan iig nu nog niet actief met ovulatietesten, voedingsaanpassingen, acupunctuur en wat ik de vorige keer allemaal heb gedaan en gelaten om zwanger te worden. We gebruiken overigens al ruim een jaar geen anticonceptie, dus ik geloof niet zo dat mijn lijf helemaal vanzelf zwanger wordt. Lukt het dan is het van harte welkom, zo niet dan mocht het niet zo zijn en hebben we het zo ook heel fijn. Misschien denk ik er over een jaar anders over denk maar voor nu is het goed en zien we t wel.

Hier ook nog steeds twijfel, maar wel meer richting ja, terwijl het 5 maanden geleden meer richting een nee ging.

Bij jou al meet duidelijkheid?

Heel herkenbaar, maar met een drukke dreumes die nog steeds slecht slaapt is het zo lastig beslissen. Dan denk je ik kan er niet nog 1 bij hebben.. straks is die ook zo’n slechte slaper

Ik denk nu misschien toch einde zomer opnieuw proberen zwanger te worden. Maar mijn mening wisselt heel erg. Vorige week wilde ik het absoluut niet. En nu weer wel. Ik word gek van mezelf😵‍💫

Als je het tegen deze tijd nog niet volledig hebt afgeschreven, ga ervoor!