Hoi allemaal, ik zit met een dilemma. Ik ben inmiddels 36, mijn vriend bijna 37. Hij heeft een zoontje van 6 uit een eerdere relatie en samen hebben we een dochter van 9 maanden. We hebben altijd gezegd dat we graag 3 kinderen wilden (2 van ons + zijn zoontje, waar ik heel goed mee overweg kan). Alleen; voor ik zwanger was van onze dochter waren we 2 jaar en 2 miskramen verder. Mijn vriend heeft altijd gezegd na zijn 35ste geen kinderen meer te willen. Dat heeft hij nu "verlengd" tot 38. Maar als hij eerlijk is hoeft een tweede van ons samen voor hem niet perse meer, maar hij wil mij dat ook niet ontnemen als ik dat wel graag wil.
Omdat hij zelfstandig ondernemer is is hij veel van huis en komt het merendeel van de zorg op mij neer en daarnaast werk ik ook nog gewoon 28 uur pw, ik wil ook niet minder gaan werken.
Ik twijfel zoooo erg of we nog voor een tweede moeten gaan of niet... ik zie enorm op tegen de zorg voor 2 kleine kinderen maar kijk ook wel weer uit naar het moment dat ze echt samen kunnen opgroeien. Ik voel tijdsdruk, niet alleen omdat voor mijn vriend na 38 het boek sowieso gesloten is, maar ook omdat ik zelf al 36 ben. Het voelt alsof ik de luxe van tijd niet heb om eraan toe te kunnen zijn of niet. Ik wil geen spijt krijgen dat we het niet geprobeerd hebben, maar ook niet dat ik de energie voor 2 kids niet kan opbrengen en daarmee meer van mijn vriend ga verwachten dan hij wil/kan geven. Het voelt dus enerzijds risico op spijt dat er niet nog een kind is, maar anderzijds op risico dat het me mijn relatie gaat kosten.
Herkent iemand dit? Ik weet gewoon echt niet wat wijsheid is... ik ben gevoelsmatig nog niet klaar voor een tweede maar het voelt alsof het nu of nooit is.