Zelfstandig spelen

Herkenbaar!! Hier ook. Bij mijn schoonmoeder speelt hij (volgens haar) wel heel goed zelf. Zij heeft ook echt bakken met speelgoed dus ik zie vooral voor me dat hij alle bakken leeg trekt en er vervolgens niks mee doet. Maar hier wilt hij altijd dat ik mee doe 😂 komt niet altijd uit, dus heel soms geeft hij het op en gaat dan voor een paar minuten even zelf spelen.

Dit doet mijn zoontje ook. Als hij alleen met mij is, vriend werken, dan word z’n speelgoed amper aangeraakt 😅 al is dat ook wel afhankelijk van wat er beneden ligt (wij rouleren ook) Als m’n vriend thuis is word er volop gebouwd met Duplo of blokken. Ik heb niet het idee dat meneer zich verveeld, wel kletsen we wat af op onze dagen 😅

Godzijdank, herkenning🙏 helaas geen tips….

Oh wat vermoeiend lijkt mij dat! Ik had het van het weekend nog met mijn vriend over dat het zo fijn is dat hij nu eindelijk de leeftijd heeft dat hij heel goed zelf kan spelen en het weer ook steeds beter wordt. Wij hebben van het weekend klusjes gedaan in de tuin en hij heeft er een uur lang bij gezeten en gespeeld met zijn autootjes. Af en toe moet hij dan een beetje aandacht - dan laat hij een auto zien of vraagt hij wat of geven wij een suggestie. Maar we hebben beiden een stoel kunnen schuren, schoonmaken en 2x in de lak kunnen zetten. Er zijn ook dagen dat hij alles ‘samen’ wil doen. Maar dat komt erop neer dat hij vooral wil dat je toekijkt hoe hij speelt met zijn autootjes of klei bijvoorbeeld. Dit zijn vooral dagen dat we niet veel naar buiten gaan door het weer (regen). Ons kind wil ook echt veel “zelf” en “ikke” doen en daar spelen wij erg op in. Dus als hij met een autootje komt aanzetten voor mij zeg ik: “Mama is nu dit aan het doen, ga maar zelf spelen”. En wanneer hij lekker aan het spelen is ook: “wat ben je lekker ZELF aan het spelen!” Als je dat nog niet doet, misschien dat je het zo meer kan stimuleren?

Bij mij speelt hij amper. En bij mijn vriend ( en ergens anders) speelt hij vaak heerlijk. Als ik er ben wil hij alles samen doen en kletst hij de oren van mijn hoofd. Komt wel steeds meer dat hij eventjes zelf speelt. Ik zet hem soms ook aan tafel met een bak met speelrijst of mais dan kan hij eventjes daar bezig mee zijn.

Sorry geen herkenning, wij hebben heel veel geluk dat onze zoon van bijna 2,5 altijd al goed zelfstandig kan spelen. Wij hebben wel al het speelgoed in het zicht staan en kan hij zelf uit de krat pakken. We ruimen het eigenlijk ook maar 2 keer in de week op, dus onze keuken en woonkamer ligt vaak bezaaid met speelgoed. Mijn man werkt ook één dag thuis in de week met hem, dus dan krijgt hij niet alle aandacht en speelt heel veel zelf. En mijn man neemt hem mee als hij klusjes gaat doen buiten en in de schuur, dus heeft hij ook niet de hele tijd aandacht. Toch denk ik dat het vooral ook karakter is. Ik heb vroeger ook heel veel zelfstandig gespeeld. Tuurlijk komt ons zoontje regelmatig ook bij ons op de bank zitten. Dan komt hij stoeien, lezen of gewoon bij ons zitten. Maar dat houd hij niet heel lang vol. Ik ben benieuwd hoe straks de tweede is, maar die heeft dan altijd zijn broer ook om mee te spelen. Zelf denk ik dus dat het echt karakter is.

Hier was ik een beetje aan het rouleren met speelgoed, maar inmiddels ligt alles overal, binnen bereik, en ruimten we ook niet iedere avond alles op. Die van ons speelt lekker zelf bij papa, oma en op de opvang. Maar bij mij... Ook steeds rond hangen en aan me plakken. Hij wil graag alles samen doen. Tv kijken op de bank, samen snoepen, met klei spelen, tekenen, maar de speeltuin of wandelen. Alleen in de tuin spelen houdt hem even zelfstandig zoet als ik thuis ben. Anders wil hij ook altijd meedoen met wat ik aan het doen ben, wat vaak niet handig of veilig is... Het zelfstandig spelen begon pas een beetje sinds hij eens per week naar de opvang gaat. Gaat die van jullie naar de opvang?

Bedankt voor alle reacties en goed om te lezen dat het voor een aantal van jullie herkenbaar is! Het lijkt hier inderdaad ook wel of het erger is als hij met mij alleen is. Hij gaat één dag per week naar de opvang en hij is één dag per week bij mijn schoonouders waar dan ook zijn nichtjes zijn. Dan kan hij wel goed "samen" spelen en vraagt hij minder aandacht. Ik probeer echt vaak genoeg te zeggen dat hij even alleen moet spelen omdat ik bezig ben, of even koffie aan het drinken ben o.i.d. maar ook dan blijft hij om me heen hangen en komt hij niet tot spelen. Wanneer hij wel met iets speelt, moet ik altijd meedoen of helpen. Hij kletst overigens ook dan continu de oren van je kop (wat uiteraard ook erg gezellig is). Vind het echt lastig, en weet ook niet goed hoe ik hem dit kan leren. Het zal inderdaad ook deels karakter zijn!