Anders bij mama dan bij papa.

Zodra ik binnen kom is het drama. Huilen aan mijn been hangen aan mij arm trekken dat ik mee moet spelen. Ik geef makkelijk toe waardoor ik mijn handen vol heb en bij mij vriend is dat anders en speelt ze lang zelfstandig. Ik doe veel met haar, kleuren, kleien elke avond samen in bad en eindeloos puzzelen. Maar ze test mij nu uit. Met slapen is het huilen wil ze tijd rekken door allemaal boekjes te pakken en huilen . Mijn vriend leg haar zonder moeite in bed. Ik moet nu ook met veel moeite consequent zijn maar is zo moeilijk. Vind het leuk om haar een beetje te verwennen maar het is nu uit de hand gelopen. Herken jullie dit en is jullie kindje ook anders bij de moeder?