Continu een zenuwachtig gevoel

Ik herken het niet maar bespreekbaar maken is altijd goed. Wellicht heeft de HA wel tips of je verloskundige/CB. Praten is altijd goed. Sterkte 🌸

Hoi! Herkenbaar voor mij. Ben je onzeker? Angstig, bang dat je het niet goed doet? Ik had het na de geboorte van mijn eerste zoontje heel erg. Vooral dat zenuwachtige gevoel. Eerst dacht ik aan een postnatale depressie oid maar na wat praten kwam ik erachter dat het toch een soort onzekerheid was. Uiteindelijk bij de POH van de huisarts geweest (3x) en daar geleerd om echt, echt, echt geen doelen te hebben met een baby. Niet in het huishouden, niet naar je partner, niet naar je baby. Ik moest echt leren om alles te nuanceren en 'een beetje schijt aan' te krijgen. Is de baby wakker? Lekker van genieten en niet druk maken om het feit dat hij eigenlijk had 'moeten' slapen. Drinkt de baby maar een halve fles? Ook prima! Volgende keer weer anders! Ga je naar bed terwijl je partner nog niet wil? Gewoon doen, is over een paar weken/maanden weer anders. Door dit alles te blijven denken en herhalen is het weggegaan. En natuurlijk kreeg ik in de loop van de tijd meer vertrouwen in mijn kunnen als moeder en wat meer ritme met mijn zoontje. Nu, mijn dochtertje is 2,5 week, heb ik her af en toe nog weleens. En dan probeer ik weer de modus te vinden om alles wat meer los te laten...

Heel erg herkenbaar! Goed erover praten en op tijd hulp inschakelen van je sociale netwerk met bijv verzorging van de baby of dat er gewoon iemand bij je is dat je niet alleen bent Bij mij komt het echt door de hormonen die helemaal door de war zijn en de vermoeiend

Hey, ik herken dit zeker. Bij mij komt het helaas wel voort uit een postpartum depressie. Ik heb voor dit gevoel contact gezocht met de huisarts, en vanuit daar is er hulpverlening ingeschakeld. Praten is erg belangrijk, uit je gevoel. Emoties moet je niet in je hoofd laten zitten. Ik hoop voor je dat je snel wat rust vindt 😘

Ik herken dit wel van na de geboorte van mijn eerste! Het liep gewoon goed, super relex kind maar ik had het gevoel van ‘wat als….’ Wat als dat om zou slaan en ik er niet mee kon dealen ofzo. Toch een beetje het gevoel dat ik alles goed moest doen denk ik. Het is uiteindelijk gewoon gezakt gelukkig 😊

Hier ook hoor 🙈 deze week is mijn vriend gelukkig nog hele week vrij! Maar vanaf volgende week gaat hij weer 2 weekjes aan het werk. Bij dat idee kan ik wel huilen 😪 Het vertrouwen heb ik nog niet dat ik het wel alleen kan, terwijl ik heel erg goed weet dat ik het prima kan! Denk nog een beetje de baby blues hier. Deze week bouwen we het rustig op en gaat mijn vriend af en toe eventjes weg. En ik ga af en toe zelf ook even op pad. Even de gedachten ergens anders, en niet op de tijd kijken voor flesjes is ook fijn! ☺️

Hi, Ik heb dit zelf niet maar wel twee goede vriendinnen die dit hebben (gehad). Heel naar voor je en zeker iets om serieus te nemen. Vooral omdat het helemaal niet fijn is voor jou om hiermee te maken te hebben. Ik zou het met de huisarts bespreken. En als die het niet serieus neemt (die verhalen heb ik helaas ook gehoord) dan zou ik verder kijken. Veel sterkte en succes en uiteindelijk gaat het voorbij 🌺

Ja dit heb ik nog steeds en zoontje is 2,5 en nu een van 4 weken. 😬😅

Laat je schildklier testen! Het kan zijn dat die is gaan ontsteken na de bevalling, dat komt regelmatig voor, en dat ie nu te snel gaat. Daar kun je je onrustig en opgefokt en angstig door voelen. Sterkte!

Hoe is het nu met je, jas2022?

Fijne tips dames. Dank! Het gevoel is er helaas nog steeds. Wat ik merk is dat het ook voornamelijk komt door onzekerheid mbt slapen en voeding van mijn zoontje. Dit in combinatie met enorm slaapgebrek (als ik een nacht wat beter slaap zijn de zenuwen al minder) en hormonen is de boosdoener. Ik ga morgen een afspraak maken bij de huisarts. Wellicht hebben zij ook nog verder advies!

Wat naar dat je dat gevoel hebt. Ik heb zelf wel een opgejaagd gevoel, in de zin van dat als de baby even slaapt dat ik dan als als de wiedeweerga eten/drinken moet pakken voor mezelf of snel iets moet opruimen/regelen/whatever, snel snel snel want voor je het weet is ie weer wakker (wij hebben nogal een onrustig kindje). Maar angstig is nog wel een paar gradaties erger en het lijkt me super vervelend. Als je bang bent om alleen te zijn met je kindje dan kan het een teken zijn van een postnatale depressie, mijn nichtje had hier ook last van. Die wist ook niet wat ze ermee aan moest als ze alleen was. Zij heeft er wel te lang mee rondgelopen voordat ze wist dat ze dat had en dan kan je er langer last van houden. Het kan geen kwaad om dit te bespreken bij de huisarts (of de verloskundige, daar mag je tot 6 weken ook nog terecht met vragen).

Dat had ik toen dus ook! Het onvoorspelbare qua slapen en voeden vond ik lastig... Hopelijk kan de huisarts je nog weer wat verder helpen 😊

Zo herkenbaar helaas! Ook goede momenten, maar mijn man gaat morgen weer aan het werk. Daar wordt ik echt zenuwachtig van. Vaak wordt ik ook met dat gevoel wakker. Gelukkig gaat het met tijden ook weg. En voor morgen heb ik mooi mijn moeder op bezoek gevraagd!

Mijn huisarts is overigens ook op de hoogte. Ik had ook(heb misschien nog?) Last van babyblues. Met de huisarts afgesproken dat ik aan de bel trek als het nodig is. Een luisterend oor alleen is al fijn.

Lieve meiden, ik heb dit ook gehad en ik wist gelukkig waar het bij mij aan lag. Mijn bijnieren doen het niet meer waardoor ik geen cortisol aanmaak en daardoor zonder medicatie of met een verkeerde dosering niet om kan gaan met stress en grote veranderingen en heel angstig en zenuwachtig word. Laat je niet meteen aanpraten dat je een angststoornis of enige vorm van depressie hebt maar laat je bloed testen om te zien of je hormonen wel allemaal in balans zijn (cortisol, schildklier etc.). Wat verder ook goed bij mij geholpen heeft is om, waar het kon, een soort van ritme te creëren door bijvoorbeeld iedere ochtend een wandeling te maken met mijn zoontje en mijn hond. Heel veel sterkte ermee, het komt uiteindelijk echt goed!

Ik ben even benieuwd hoe het met iedereen hier is. Hebben jullie nog steeds dat zenuwachtige gevoel? Ik soms wel... Echt onzekerheid want als ik mijzelf oppep en mijzelf aan praat dat ik het goed doe, wordt het minder.

Hier is dit gevoel totaal verdwenen 💪🏻🍀 Ben nu bijna 2 weken elke dag "alleen" met ons meisje, en het gaat zo goed! Ga ook zelf lekker op pad met haar, lekker even wandelen! Vandaag bijvoorbeeld met m'n schoonzusje een rondje intratuin 🤭 Eerst maakte ik me druk stel ze komt voor een flesje. Maar nu denk ik ach ze hebben daar een lekker restaurant, vraag ik daar een beetje water voor een flesje en doen wij een kop koffie 🤩 Maar deze meid slaapt toch elke keer als we weg zijn 😂 Best trots op mezelf! 🙈😭

En had je huisarts nog tips? Ik ben wel benieuwd!

Ik heb/had dit ook ontzettend!! Niemand had me hierop voorbereid. Die kraamweken en babyblues/angsten/onzekerheid en inderdaad die knoop in je maag. Ik had ook zodra het donker werd een ontzettend somber gevoel en heel veel angsten dat er iets met onze baby zou gebeuren. Zo erg zelfs dat ik allerlei beelden voor me zag : dat ik hem liet vallen, of dat er iets anders ergs gebeurde. Mij hielp het om overdag elke dag naar buiten te gaan. Je ziet dan dat de wereld doorgaat. En je voelt je krachtiger omdat het goed gaat: met baby naar buiten. Ook hielp het me om lekker uit te huilen bij m’n vriend en moeder. Oh en je kan altijd de verloskundige bellen, die stelde me gerust dat dit heel normaal is. Trek aan de bel als je je over een aantal Weken nog steeds niet goed voelt en het je dagelijkse leven blijft beïnvloeden. Maar het hoort er ook bij hoor, je gaat zo’n verandering door! het is allemaal oke en als ik mijn omgeving mag geloven gaat dit over. Bij mij had het echt te maken met hormonen en angsten omtrent mijn baby en het hielp me ook te relativeren dat zoveel soorten mensen op deze aardbol baby’s hebben gekregen, dan moet het mij en jou en wie dan ook lukken. Heel veel succes xxx