Even van de situatie van mij afschrijven.

Je bent echt niet de enige! Onze dochter is nu ook in de nee fase, jank fase, mieper fase, hoe je het wil noemen. Niets is goed en alles is huilen of drama, of nep gedoe. Zo was ze nooit. Het is een fase haha, we kunnen dit. En soms ist even tot 10 tellen en savonds als de kleine op bed ligt samen even erover praten hoe morgen beter te doen. 🥰

Nee je bent echt niet de enige. Het is een fase en het is dan echt geduld leren hebben. Wat is de leeftijd van jou kleine meid ? Die van mij wordt in november 2. Sinds 2 dagen smijt ze niet met eten en huilt ze niet meer tijdens het eten. We hebben hier een paar weken in gezeten. En hoop dat het beter wordt. Dat nephuilen etc kan ze nog wel is doen. Hou vol! En je faalt zeker niet ! Je zou falen als je er niet eerlijk voor uit komt. Social media maakt alles mooier dan het is. Maar in de werkelijkheid struggeld iedereen wel. Alleen niet elk kind is het zelfde dus ook niet elke ouder maakt het zelfde mee.

Hi mama, Hier had ik hetzelfde gevoel de eerste 7 maanden. Toen vond ik het ook erg zwaar en keek uit naar de maandagen om weer te gaan werken. Vanaf 7 maanden ging mijn dochter kruipen en ging haar ontwikkeling met sprongen vooruit waardoor ik er echt steeds meer van ging genieten. Nu voelt het weekend met haar en mijn vrije woensdag met haar ook echt als een vrije dag en heb ik het super gezellig samen. Ik heb ook een pittig dametje, maar omdat mijn man en ik ook best pittig zijn denk ik dat het wel goed matcht. Ik denk dat iedere fase anders is en de ene fase gewoon beter bij een ouder past dan de andere. Een paar tips voor deze fase: 1. Consequent zijn (echt heeeeel belangrijk) 2. Pick your battles. Laat soms dingen gewoon gaan. Ze hoeven niet enorm veel te eten. Heeft ze overdag goed gegeten en savonds wat minder trek? Laat gaan. 3. Als mijn dochter van de opvang komt heeft ze ook meer behoefte aan aandacht. Vooral als het op de opvang druk was moet ze echt even ontprikkelen. Zorg ervoor dat je in het eerste half uur na thuiskomst gewoon even tijd hebt voor haar, om te kletsen, kroelen, spelen. Je zult zien dat ze daarna weer een stuk rustiger is. Ik weet dat als je thuis komt van werk je 100 dingen moet doen (eten maken etc), maar geloof me hier helpt het echt enorm om een stapje terug te nemen en rust te creëren. 4. Probeer vooral activiteiten te doen waarbij jullie allebei kunnen ontspannen. Ik ga liever een uur naar de speeltuin, dan uiteten. Dat laatste is alleen een strijd en geniet ik dus niet van. Ga lekker op visite bij mensen die ook kinderen hebben, wandelen etc etc. Geeft mij in ieder geval heel veel rust. Doen altijd leuke dingen samen, maar wel activiteiten waarbij ze niet hoeft stil te zitten, want daar is ze niet zo goed in. Verschilt natuurlijk per kind wat wel en niet een goede activiteit is. 5. Praat goed met je man op een rustig moment over wat je van hem nodig hebt en hoe hij jullie kan steunen en vraag andersom ook aan hem wat hij graag van jou zou willen. Misschien helpt het om soms wat tijd vrij te maken voor jullie samen. Heel veel succes. Het komt wel goed. Het ouderschap is gewoon zwaar soms en dat mag je ook best zo ervaren. Zou alleen fijn zijn als je ook weer kunt genieten van de mooie momenten.

Herkenbaar hoor! Ik praat (klaag) er lekker met iedereen over en dan kom je er achter dat heel veel mensen het onderschat hebben of zwaar vinden. En sommige mensen vinden het geweldig.. Ik hoorde laatst ook iemand die een engeltje had en alles perfect liep en bij het 2e ('moeilijke') kindje leerden ze ineens hoe heftig het ouderschap ook kan zijn en had ze spijt. Bij mij schommelt het nu tussen "waarom ben ik hier in hemelsnaam OOIT aan begonnen?" en "2e zou wel leuk zijn" 😱