Hart luchten partner frustraties

Wat een heftig verhaal! Ik denk dat je zelf wel weet wat je zelf waard bent want dit is ronduit respectloos. Zelf ben ik niet iemand die snel zegt dat je de vader van je kind moet verlaten maar uitschelden, naar beneden halen en je het gevoel geven dat je er alleen voor staat gaat veel te ver. Het bij elkaar blijven voor je kindje is niet genoeg en gaat je ongelukkig maken. Als je kiest voor je eigen geluk zul je ook voor het geluk kiezen van je kindje. 🩷

Wat een lieve reactie! Vind het gewoon moeilijk, wil hem niet in de steek laten maar als dit niet veranderd dan trek ik dit niet lang meer en dat weet hij dondersgoed... Hij zegt ook vaak dan verlaten jullie mij toch ook ben toch gewend dat mensen mij verlaten dit soort dingen breken mijn hart. Ik wil hem dat niet aandoen maar als hij weigert te veranderen kan ik dit mezelf niet aan blijven doen. Praten met psycholoog weigert hij, stoppen met slaappillen was van korte duur.. Ik weet het niet meer😮‍💨

Wat je omschrijft klinkt echt als mentale mishandeling. Misschien dat jullie nog zoiets als relatietherapie kunnen proberen? Maar wat ik zo van je lees is dat hij ook niet echt open staat voor hulp. Maar wat hij allemaal doet kan in mijn ogen echt niet hoor! Zowel het gescheld en geschreeuw niet. Maar ook dat hij zich niet bezighoudt met de zorgen voor jullie kleine meisje en alles op jou laat aankomen. Heel veel sterkte in ieder geval, wat je ook besluit te doen.

Jeetje wat naar voor je! Het lijkt erop dat je in een giftige relatie zit en alles maar op jou neer komt... dat is niet oké hoor want het kan wel zo goed als gelijkwaardig. Ik raad je aan sowieso hulp bij de huisarts in eerste instantie te zoeken. En eventueel dat je bij familie terecht kan en een tijdje tot rust kan komen. Kies voor je eigen geluk, een blije mama is oprecht een hele blije baby ❤️ sterkte!

Inpakken en wegwezen. Het heeft mij zoveel rust gegeven!

Dat je niet eerder bent vertrokken. Kom op voor jezelf en je kind . Hoe kan je nou maar 2 keer in het hele jaar haar luier hebben verschoond. Hij toont totaal niet zijn zorg voor jullie dochter.

Ben je niet bang dat wanneer de kleine meid groter wordt, zij ook het doelwit gaat worden? Hij klinkt redelijk narcistisch als je t mij vraagt.

Je wilt hem niet in de steek laten. Maar dat doet hij nu toch ook bij jullie? En wat hij zegt is echt super manipulatief, zou goed nadenken of je dit voor jezelf en je kind wil.

Kan je niet even tot rust komen bij iemand en wat hulp krijgen en op adem komen? Wat zou jij willen wat je kindje zou doen in deze situatie als het jou was? Hopelijk kan je met iemand praten in je omgeving en anders zou ik daar hulp bij vragen.

Ik ben echt de laatste die zegt dat je in de tropenjaren uit elkaar moet gaan: het is gewoon super zwaar en eigenlijk moet je dan in mijn ogen geen grote beslissingen maken. Maar… jouw situatie is echt niet gezond. Ik hoop idd dat je ergens even op adem kan komen zodat jij kan onderzoeken wat je echt wil en hij ook echt in ziet dat hij moet veranderen. Vind je het gek dat iedereen hem in de steek laat als hij zich zo gedraagt? Die opmerkingen zijn super manipulatief. Klinkt alsof hij totaal niet op zijn eigen gedrag kan reflecteren.

Jawel daarom juist maar op goede momenten kan die een hele leuke papa zijn qua spelen etc als het hem uitkomt...

Op zijn eigen gedrag reflecteren is inderdaad nogal lastig... Als je er ook maar over begint krijg je de wint van voren, hij schiet gelijk in de verdediging...

Wat naar en verdrietig voor je om te lezen. Ik herinner me dat je al vaker dit soort berichten hebt gepost, en ik schrik er van dat het eigenlijk nog steeds hetzelfde is, zo niet erger. Ik denk dat het heel belangrijk is om voor het welzijn van jullie kleintje te kiezen. Gegarandeerd dat ze er veel van mee krijgt wat echt niet goed is voor haar ontwikkeling. Ik begrijp dat je het wil blijven proberen en een gezin wil vormen, maar daar zijn twee volwassen mensen voor nodig die beiden moeite doen voor de relatie, wat ook betekent met jezelf aan de slag gaan als daar reden toe is. Als dit ook al een patroon was voor de geboorte, of in elk geval herkenbaar gedrag bij je partner, zou ik dit niet aan de tropenjaren wijten maar eerder aan forse psychische problematiek waar professionele hulp voor nodig is. Als hij dat niet wil moet hij de gevolgen dragen. Klinkt heel hard, maar wel hoe het in het leven werkt. Hij is de enige die zichzelf recht in de spiegel moet kunnen aankijken en in actie moet komen. Hoe hij je chanteert en manipuleert is echt heel toxisch en voor jouw psychisch welzijn gevaarlijk. Je kunt hem hoogstens motiveren en liefdevol aanmoedigen maar op een bepaald moment houdt ook dat op. Nogmaals: kies voor jullie kleintje en jezelf. Als jonge moeder zijn veel regelingen en instanties die kunnen helpen. Knap van je dat je je op dit forum open stelt. Ik hoop dat je het vertrouwen voelt om een afspraak bij de huisarts te plannen die je vervolgens kan verwijzen naar de juiste plek. Een onbehandelde burn-out is ook op lange termijn niet wenselijk, dus ik wil je op het hart drukken goed voor jezelf te zorgen. En als je nog liefde voelt voor je partner kan dat soms ook betekenen bepaalde keuzes maken die niet in eerste instantie voor de hand liggen, zoals uit elkaar gaan. Succes!!

Dit is geen normale relatie en laat je niks anders wijsmaken. Ik snap dat het heel moeilijk is om een knoop door te hakken, maar ik zou echt vertrekken. Stel dat je dochter op jouw leeftijd in zo'n relatie zou zitten, wat zou je dan hopen dat zij zou doen? Voorbeeld doet volgen, niet vergeten. Je verdient echt beter lieve mama ❤️

Wat heftig zeg! Dat soort opmerkingen is emotionele chantage.. het creëert schuldgevoel wat echt een no go is. Daarnaast is er nooooooit een reden om iemand uit te schelden. Je doet het nu ook al alleen dus pak je biezen en laat hem in zn sop gaar koken. Hij gaat niet veranderen

Ik denk als hij je zo blijft behandelen als vuil dat je misschien toch echt eens even de deur uit moet zodat hij misschien eens beseft hoeveel die wel niet aan je heeft. Misschien denkt hij dan wel eens goed na als je echt de deur uit bent met de kleine. Ik zou wel niet overhaast met een nieuwe relatie beginne omdat je het bij die ander wel fijner hebt. Zou eerst de keuze goed maken wat je nu wilt.

Ja dat zoiezo spring nergens meer zomaar in! Zeker ivm die kleine! Die kleine komt op 1 ten alle tijden! Maar het last me wel inzien dat het anders kan😅

Jeetje wat een enorm nare situatie! Je vorige berichtje had ik ook gelezen en op gereageerd, schrik er erg van dat het nu nog niets verbeterd is😔. Ik snap helemaal dat je dit niet wil, en dit verdien je ook niet! Ik ben niet iemand die snel zou zeggen dat je de vader van je kindje moet verlaten, maar in dit geval (als dit mij zo zou zijn zou ik voor mezelf en mijn dochtertje kiezen) een huis vol ruzie is niet goed, dit krijgt je kindje ook mee. En dit heeft geen positieve uitwerking op haar ontwikkeling. Kun je niet even met je kleine bij iemand terrecht om op adem te komen? Even de rust terug te vinden, misschien ziet je vriend dan ook in wat er gaande is? Hoop ik tenminste! Het enige wat ik je kan zeggen is laat je hart spreken! Wat zou je willen veranderen, kun je dat niet samen met hem, kies dan voor jezelf en kleine! Echt waar je verdiend zoveel beter! Je kunt dit mama!😘

Nee helaas, en is niet elke dag ruzie maar zelden een dag dat we geen conflict hebben... Hij was de rots in de branding tijdens mijn vorige relatie waar ik een trauma van heb, maar die rots is steeds verder te vinden.... Ik wil hem niet loslaten maar eigenlijk toch ook weer wel.... Maar wetende dat hij weet dat die mij kwetst en doorgaat doet mij pijn... Ik voel me alles behalve geliefd of gerespecteerd... Gelukkig loopt de ontwikkeling van de kleine nu nog goed en is zij het vrolijkste kind dat ik kan bedenken maar ik wil niet dat zij opvoed en het idee heeft dat het normaal is om je partner naar beneden te halen.... Ik ben heus wel is boos op hem maar je zal mij hem nooit horen uitschelden hooguit een keertje lul😅 Ik wil een voorbeeld voor haar zijn een voorbeeld zoals mijn ouders altijd voor mij waren, waar heus ook wel is een conflict was maar ze er altijd samen voor mij waren no matter wat 🥹 Ik loop bij de psycholoog dus misschien dat zij mij kan helpen ergens mee.

Ongeacht of er een ander is voor jou of niet; dit gedrag kan niet! Het gedrag van de vader is ook geen goed voorbeeld voor je dochter. Niemand (man, vrouw) zou zo met jou om moeten gaan. Zijn verleden is ook geen excuus voor zijn gedrag. Laat ook het gedrag van die ander geen beslissend factor zijn in de keuze die je maakt. Ook gelijk met een ander samen verder gaan is geen goed voorbeeld voor je dochter. Zij moet weten dat jij jezelf op nummer 1 zet en pas wanneer jij ok bent is er ruimte voor een ander.