Hart luchten partner frustraties

Dag lieve mamas, De frustratie zit even hoog, nja even al een poos.... Ik twijfel aan mijn relatie.. Nu vraag je je waarschijnlijk af waarom. Het volgende speelt in het begin voelde ik zoveel liefde, we raakte vrij snel ingepland zwanger maar niet minder welkom♥️ Inmiddels is ons prachtige meisje bijna 1 jaar 1 maand😍 Maar wat had ik gehoopt dat mijn vriend zich aan zijn beloftes had gehouden.... Tijdens mijn zwangerschap hadden wij regelmatig heftige ruzies, omdat hij gewoon vaak boos was over rotzooi of iets dat ik oprecht vergat op te ruimen omdat ik nogal vergeetachtig was tijdens mijn zwangerschap.... Hij zou rustiger worden en hier beter over gaan communiceren want ik wilde niet dat de kleine op zou groeien in een huis vol ruzie... Maar eigenlijk sinds de geboorte voel ik me alleen, ik deed elke nacht de voedingen ik was degene die niet sliep als de kleine niet sliep. Ik doe het met liefde echt maar verwacht dat mijn vriend er meer voor mij zou zijn.. In die ruim 1 jaar tijd heeft die misschien 3x eten gegeven, haar 1x naar bed gebracht en misschien 2x der luier verschoond... . Mijn vriend slikt slaappillen en het maakt niet uit hoe vroeg ik moet opstaan het veranderd niet... Zelfs als ze wakker word en ik lig in coma dan tikt die mij wakker met de kleine en draait zich om .. als ik zeg jij kan toch ook gaan, krijg ik te horen ik weet toch niet wat ze wil en jij slaapt binnen 2 seconden weer door als je klaar bent . Het komt er alleen niet in dat ik zo snel weer slaap omdat ik gesloopt ben.... En ik zo weg ben door vermoeidheid... Ruzies stapelen op, ik ben sochtends eerder wakker om de kleine eten te geven etc etc... Daarna mag ik hem wakker maken wat gepaard moet gaan met serie en bak koffie anders is die erg chagrijnig.... Waar ik zelf meer last van heb... Ik wil vaak opruimen of iets doen en doe het geregeld maar door een burnout is voor de kleine zorgen al een grote opgaven en kost al veel energie. Maar op het moment dat ik niet doe wat ik had gezegd, word ik uitgemaakt voor lui, zwerver,dik, dom achterlijk kutwijf ga maar door. Als ik daar iets van zeg moet ik mijn bek houden.... De kleine slaapt ook wel is tijdens een ruzie en als ik dan meld zachter de kleine slaapt gaat die alleen maar harder..... Of hij trekt al mijn spullen te voorschijn en zegt dat ik maar moet vertrekken of wil de erkenning van de kleine kapot scheuren... Dit alles doet mij pijn en hij weet het... Sorry zeggen naderhand verdien ik volgens mij niet want als ik zeg sorry is minste wat je kan zeggen, krijg ik te horen dat ik het op mezelf afroep omdat ik het bloed onder zijn vingers vandaan haal .... Ik word er moedeloos van hij brengt het dan op zon manier alsof ik verdien om afgesnauwd te worden.... Ik voel me niet gerespecteerd en weet niet wat ik moet. Hij is in zijn verleden veel in de steek gelaten en wil hem niet opgeven maar dit is niet de gevoelige liefdevolle jongen waar ik op ben gevallen... Een beetje respect verdien ik op zijn minst, ik zorg voor zijn avondeten en voor de kleine meid... Vaak probeer ik het huis er nog bij te doen en hoeft die zelden alleen te stofzuigen.. Ben ik nou echt veel eisend dat ik wat meer respect verwacht.... Ik heb iemand ontmoet die mij wel gelukkig gevoel geeft en waar ik me gerespecteerd door voel, maar ga ik de vader van mijn dochter nou verlaten hiervoor.. Ik ben in vorige relaties te lang gebleven (narcistisch), ga ik dat nu echt weer doen... wil ik dit allemaal weer beleven .. Advies of raad is welkom ... Please help me out! Hoe hier mee om te gaan en waar de grens te stellen al heb ik het idee dat de grens al over zijn ..