Hi mede-moeders,
Onze dochter heeft het al een aantal weken moeilijk met het slapen in de avond/nacht.
Waar we haar voorheen in bed legden en zij zich omdraaide en vrijwel direct sliep, is het nu huilen en staan in haar bedje als we de kamer uitlopen. Het huilen duurt echt maar max. 1 minuut en dan gaat ze liggen en slapen (of soms nog even kletsen). Het lijkt op verlatingsangst/schakelen naar afronding van de dag en dus moeten gaan slapen en dit even moeten verwerken. Bij het dutje overdag doet ze dit trouwens niet, dan is het nog steeds direct liggen en slapen.
Ik weet even niet of dit goed voelt om te doen? Als in; kan ik haar even laten huilen of moet ik toch maar direct naast haar bed gaan zitten totdat ze slaapt? Wil haar ook niet het gevoel geven dat ze maar alleen moet zijn met haar verdriet 😫
Hoe gaan of hoe zouden jullie hiermee omgaan?