Hoi hoi,
Onze zoon van 16 maanden wiegen we nog in slaap, omdat hij niet zelfstandig in kan slapen. Helemaal prima en normaal, maar de laatste tijd kan ik hem steeds moeilijker wegleggen. Hij schrikt wakker en begint te huilen en ik kan weer gaan wandelen 馃槄 Mijn rug vind het ondertussen echt niet tof meer en ik zou hem zo graag het vertrouwen willen geven dat hij het zelf kan, maar ik merk dat ik niet goed weet waar te beginnen. Onze oudste sliep tot 6 maanden in de draagdoek en wilde daarna zelf zn bed in. Toen zaten we ook nog tot 2 jaar naast zn bed tot hij sliep, maar dat was veel minder intensief dan rond moeten lopen met bijna 9kg.
We hebben veel meegemaakt het afgelopen jaar incl ziekenhuisopname ivm veel buikpijn (koemelkallergie wat ontkent werd door kinderartsen...), dus ik begrijp waarom hij meer hulp nodig heeft, maar ik vind het echt pittig..
Ik weet niet goed wat ik met dit bericht wil bereiken. Misschien wat (vriendelijke, geen "laten huilen") tips of wat (h)erkenning. Ik doe het echt met liefde, maar m'n lijf kan niet meer. En ik heb nog een peuter van 3,5 jaar rondlopen die elke keer een half uur alleen beneden zit terwijl ik hem in slaap wieg (er staat een webcam dus ik kan hem de hele tijd zien en eventueel tegen hem praten via de webcam).
Bedankt dat je mijn verhaal gelezen hebt 馃槝