Hi mama's,
Mijn kindje is geboren na een fertiliteitstraject (ovulatie inductie). Er bleken twee redenen te zijn waardoor onze kans op een spontane zwangerschap heel klein zou zijn. Dat wisten we al voor we een kinderwens hadden dus toen we er serieus voor wilden gaan konden we ons gelijk bij het ziekenhuis melden. Na een jaar wachtlijst en onderzoeken mocht ik voor het eerst clomid gebruiken en was ik gelijk zwanger. Ondanks dat het ziekenhuis zei dat deze kans ook heel klein was en IUI adviseerde, was het gelijk raak.
Inmiddels is mijn kind al eventjes 1 jaar. We willen heel graag een tweede kindje maar nog niet nu. Ik wil liefst in ieder geval het komende jaar niet zwanger worden. Toch twijfel ik want wat als we het uitstellen en al die onderzoeken weer een jaar duren, wat als het traject zelf nu veel langer duurt, etc. Dan wordt een jaar wachten al snel twee jaar, drie jaar..
Ik weet ook niet wat onze kansen nu zijn. Volgens het ziekenhuis was dat zeer zeer klein. Maar ik heb nu wel 2 keer een regelmatige cyclus gehad van ca 35 dagen en nu alweer een lange cyclus van meer dan 50 dagen. Maar ik geef nog borstvoeding dus dat zegt weinig.
Hoe denken andere mama's die in een traject hebben gezeten hierover? Wanneer wist je dat je klaar was om er weer voor te gaan? Herkent iemand dat je bij een kinderwens na een traject ook mee weegt dat de eerste er ook niet 'vanzelf' was? En dus misschien eerder dan je anders zou hebben gedaan/gewild, gaat proberen voor de tweede, al dan niet met medische hulp?