Hallo iedereen.
Onze dochter is nu 4 weken oud. Over het algemeen kunnen we niet klagen.
Ze slaapt goed, eet goed en huilt enkel bij grote honger of wanneer ze eens een huilmomentje heeft (1-2 keer per dag).
Maar sinds haar geboorte maakt ze verschrikkelijk lawaai in haar slaap.
Kreunen, zuchten, piepen, kraken, persen. Het klinkt soms alsof ze een grote verkoudheid heeft waardoor ze niet genoeg adem krijgt maar ze is niet ziek.
En als we dit vertellen aan vroedvrouwen etc zeggen ze allemaal ‘baby’s maken nu eenmaal lawaai je moet er nog aan wennen’ maar het is precies of er ligt een wild beest naast ons te slapen 😅
Het rare is wel dat het erger wordt na haar flesje snachts. Om 22u gaan wij naar boven en geef ik daar haar flesje, leg ik ze in bed en maakt ze geen tot weinig lawaai tot 2/3u. Dan krijgt ze opnieuw een fles en dan begint ze aan haar lawaai.
Vannacht ben ik met haar naar beneden gegaan (zodat mijn vriend wat kon slapen aangezien hij vandaag weer moet gaan werken voor het eerst sinds ze er is).
En in haar park is ze dan wel stiller. Ze maakt wel nog wat kleine geluidjes maar niet meer zo extreem. En overdag doet ze het eigenlijk ook niet.
Ik vind het gewoon zo raar dat ze dit enkel doet in het tweede deel van de nacht en dat ze dit dan beneden in haar park minder doet rond dezelfde uren.
Iemand die een idee heeft wat er aan de hand kan zijn?
Hier ook een update. We zijn gisteren bij de osteopaat geweest. Haar midden ...
Wat fijn dat jullie nu weten waar het aan ligt! Ons meisje maakt snachts ook veel lawaai, overdag doet ze dit bijna niet. Veel kreunen, piepen, persen en veel bewegen. Ze heeft dan wel haar ogen dicht. Ze heeft ook regelmatig de hik.
Hebben jullie tips gekregen wat te doen?
Wat fijn dat jullie nu weten waar het aan ligt! Ons meisje maakt snachts oo ...
De osteopate zal nu met behandeling proberen los te maken, en wij moeten ze vooral laten ‘ontstressen’. Maw wanneer ze een huilbui heeft en er is geen duidelijke oorzaak (honger, luier, pijn,…) moeten we ze dicht bij ons houden, rustig tegen praten en laten uitrazen. Dus niet als een bezetene wiegen, tut aanbieden als ze toch niet wilt. Ze moet voelen dat ze mag huilen en eenmaal dat het eruit is is ze veel rustiger.
Dat is heel lastig om ze zo te laten huilen en we hebben natuurlijk ook zelf onze grens wanneer we toch beginnen met wiegen en sussen. Maar wij merken precies wat verschil al. Ze is veel stiller ‘s nachts (enkel naar de ochtend toe begint ze wat lawaai te maken).
