Ons eerste kind heeft 5 jaar geduurd en uiteindelijk ben ik via IVF zwanger geworden. Afgelopen September (in overleg) mijn spiraaltje eruit laten halen onder het motto van 'we zien wel, de kans is toch klein'. Maar nu blijkt mijn partner toch géén tweede te willen.
De reden, hij kan niet tegen het gehuil, gekrijst, gedram van ons zoontje.
We hebben hier meerdere gesprekken over gevoerd waarin ik aangeven heb dat hij het tijd moet geven en dat hij er volgend jaar misschien wel anders over denkt, maar hij zegt het zeker te weten en geen tweede te willen.
Ik ben ten einde raad, want op dit moment zijn we een mooi gezin en hebben we alles op de rit maar ik voel diep van binnen dat ik écht nog een tweede kind wil ALS het ons gegund is. Maar het idee dat we het niet eens meer proberen maakt me extreem verdrietig.
Zijn er hier mensen die in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten? Hoe gingen jullie hier mee om en vooral hoe ging je partner hier mee om?