3 Reacties
7 maanden geleden
Mijn dochter heeft hier 2 week geleden last van gehad. Zelf rustig blijven is een goeie maar ook lastig. 30 min is de max dat ik bij haar zit en rustig blijf, dan zet ik haar 5 minuutjes alleen in haar bedje met de deur dicht. Daarna naar binnen lopen en vragen of ze weer rustig is.
Anders beetje proberen af te leiden als daarna nog niet rustig is. Heeft tijdje geduurd voor ze eroverheen kwam.. kan ook te maken hebben met leeftijd.
7 maanden geleden
Onze zoon had dit tot een paar dagen geleden ook, NIKS was goed. Niet echt knijpen en haren trekken maar met zijn hoofd op de grond bonken of kopstoten geven. Héél frustrerend!
Maar ineens is hij er ook weer vanaf en is hij echt mega lief en knuffelig, dus hopelijk is dit bij jullie ook echt een fase!
Bij ons hielp uiteindelijk ook echt om zoveel mogelijk te negeren en duidelijk “Nee!” En “dat mag niet”! Te zeggen, op een beetje een lage harde toon (niet schreeuwen maar gewoon duidelijk) dat hij er ook een beetje van schrok. Maar erna wel gewoon aanwezig blijven om te troosten (van kopstoten komt huilen) en rustig blijven.
Je kan van een kind van 1,5 helaas niet verwachten dat hij zijn eigen emoties reguleert, dat wat wij nog kunnen herinneren van onze pubertijd of zwangerschap hebben zij x10 zonder de mogelijkheid om zichzelf te reguleren. Hoe moeilijk het ook is: rustig en aanwezig blijven, letten op je eigen ademhaling en als je merkt dat je je geduld verliest zelf even uit de situatie en tot 10 tellen.
Het is super pittig (hij deed het ook alleen bij ons thuis, niet waar anderen bij waren) maar ik hoop echt dat het bij jullie ook zo ineens weer over is!