Hoi moeders
Ik heb een relatie van 6 jaar en een prachtige dochter van 14 maanden.
Heb een slechte ervaring gehad met de bevalling, op 9 cm ontsluiting een spoed keizersnede gehad.
Na de geboorte ook slechte ervaring met de kraamzorg. Ze deed niks alleen maar staren naar me kind..
toen kregen we een ander kraamzorg ze die was wel goed legde goed uit.. alleen het botste heel erg tussen haar en me vriend.. hij wilde haar niet meer.. en ging toen weg.. 2 weken na de geboorte kreeg mijn vriend een psychose.. (2e keer dat ik het meegemaakt heb) het was een hellll !!!!
Hij had continue mijn tel dus ik kon niks doen om hulp roepen.. het escaleerde meer en Meer vooral toen de politie en ambulance er waren.. hij is diezelfde nacht gedwongen opgenomen..
Zat ik dan met een pasgeboren en een keizersnede
Na een maand kwam hij alweer thuis.
Volop met medicatie.
Hij is nog steeds somber en heb alles zelf moeten doen nog steeds doe ik alles zelf. Heel frustrerend.
Mijn liefde voor hem is bijna weg en heb geen zin meer in relatie.. meerdere malen met m gesproken dat hij meer moet doen iig band creëren met onze dochter.. 1 week goed en toen terug bij af.. nu pas sinds 2 weken ong doet tie wel meer met haar.. maar alsnog mijn liefde voor hem is bijna zo goed als weg.. en zie hem meer als een vriend dan partner.
Als ik nu kijk hebben me dochtertje en partner een betere band en lacht ook meer met hem. En ik wil t niet wegnemen.
Ik weet niet wat ik moet doen
Ps. Ik loop al bij de psycholoog hiervoor.
En daarbij ben ik verliefd op een vrouw.. (ja ik ben bi)