Omgangsregeling bij scheiding

Ik en de vader van mijn dochter zijn niet meer samen aangezien ik nog studeer is mijn dochter 2 dagen bij haar vader en de andere 5 bij mij dit is wel opgesplitst in 2 keer 1 dag dus woensdag en zaterdag is ze bij hem. Denk dat dit voor iedereen wel anders is en dat je het beste kan kijken wat voor jullie het beste werkt

He wat een nare situatie. Ik voel met je mee 💚. Hier zijn we sinds januari ook uit elkaar; eerst tijdelijk, maar het lijkt nu toch de definitieve kant op te gaan. Wij kiezen ervoor om onze papa- en mamadagen aan te houden. Ook omdat voor onze dochter van bijna 16 maanden week op/week af ook te vroeg is qua hechting. Mijn man heeft op dinsdag papadag en ik op donderdag mamadag. Maandag en vrijdag ging ze al naar de opvang en woensdag paste een oma op. De weekenden doen we om en om. Dat ziet er dus zo uit: woensdagavond brengt mijn man onze dochter bij mij. Ik breng haar vrijdagochtend naar de opvang. In de weekenden dat ze bij mij is, haal ik haar ook weer op. Maandagochtenden breng ik haar dan ook weer en haalt mijn man haar op. Ze is dan bij hem (en woensdag brengt en haalt hij haar bij oma) en op woensdagavond komt ze weer bij mij. Het weekend daarna is ze dan weer bij hem. Wat is de reden dat wordt afgeraden om een kind het eerste begin bij de vader te laten overnachten? Ligt dat aan de vader, of aan de eventuele andere omgeving, als de vader degene is die de echtelijke woning heeft verlaten? Ik denk dat laatste? Anders zou dat in niet-hetero relaties niet spelen? Doen wat voor jullie goed voelt is uiteindelijk het belangrijkste.

Ik denk inderdaad ook dat het voor iedereen anders is.

Dat is voor jullie best recent. Onze situatie lijkt een beetje hetzelfde. Twee opvangdagen, een dag bij opa en oma en ik heb een mamadag op donderdag en mijn partner een papadag op vrijdag. Het lijkt me fijn voor jullie dat jullie haar beiden het weekend kunnen zien op deze manier. Het lijkt me wel lastig om dan de andere week haar minder te zien. Hoe ervaar jij dat? Dat wat afgeraden werd geldt volgens mij voor echt jonge kinderen en zoals ik het las had dit met name te maken met de andere omgeving als de vader het huis verlaat. Ik kan me ook voorstellen dat het voor iedereen weer anders is en dat we met name moeten kijken naar wat voor ons beiden goed voelt

Omdat ik op de momenten dat onze dochter bij mij is alles alleen moet doen, vind ik de rust wanneer ze er niet is ook fijn. Anders hou ik het zelf niet vol. Ook omdat ik nog vol in de rouw zit. De scheiding is op initiatief van mijn man; ik wil(de) nog vechten voor onze relatie. Mijn man is een goede vader dus ik weet dat onze dochter het goed heeft bij hem. Dat geeft het vertrouwen wat ik nodig heb om haar in het weekend niet te missen. Ben altijd wel heel blij als ik haar dan woensdagavond weer bij me heb.

Ja dat kan ik me wel voorstellen dat die rust ook fijn is. Even bijkomen. En de rouw is ook niet niks lijkt me. Heftig proces. Sterkte daarmee! 🍀

Het is geen antwoord op je vraag maar gezien hij woedeuitbarstingen heeft vraag ik mij af of duidelijk is waar het vandaan komt en wat de trigger is? Is er nog ruimte in jullie relatie om daarmee aan de slag te gaan om jullie relatie te redden?

Hij is vroeger geslagen door zijn vader en dit heeft hij nooit verwerkt. Ook waren er vaak ruzies thuis tussen zijn ouders. Hij heeft verschillende therapieën gehad maar ik denk dat hij het nooit helemaal “aangegaan” is waardoor het nooit heeft gewerkt. Triggers van woede uitbarstingen kunnen zijn: Als ik hem in de weg sta thuis Principes over onze dochter, discussies Ergeren aan mijn logica (spullen op een verkeerde plek zetten) Als ik iets te langzaam doe voor hem Als iets mislukt bij hem Als ik m’n gevoel uitspreek, wordt het op zichzelf betrokken of wordt hij boos Als ik een beetje vergeetachtig of warrig ben. Als iets onduidelijk is voor hem Als ik mijn gevoel uitspreek over iets wat ik lastig vindt aan hem Als ik benoem dat ik moe ben of rust nodig heb, of ziek ben voelt als afwijzing voor hem en gaat hij zich terugtrekken. In april starten we met relatietherapie. Dat wil ik denk ik nog wel proberen. Ook vind ik dat hij zelf in therapie hiermee aan de slag moet. Sinds de time out is hij gestart met “innerlijk kind therapie”. Geen idee of dat voldoende is.

Dat zijn een hoop triggers ja, heel goed dat jullie relatietherapie starten, ook voor jou is het belangrijk om je te kunnen ventileren want jij leeft met hem samen. Ook goed dat hij gestart is met innerlijk kind therapie. Dat is een goede eerste stap. Het is vooral belangrijk dat hij gaat inzien dat hij met zichzelf aan de slag gaat, ook al is hem als kind zijnde veel overkomen, nu heeft hij de keuze om er iets mee te doen. Veel sterkte, ik hoop echt oprecht dat jullie hier sterk uitkomen samen 🍀

Dank je wel voor je lieve bericht ❤️

Je mag trots zijn op jezelf. Zo te lezen overweeg je alles heel goed en is deze time out niet zomaar. Hopelijk gaat je partner verantwoordelijkheid nemen voor zijn (trauma)deel. En geeft de time out jou ademruimte, en hem de ruimte om zijn problemen aan te gaan. Qua hechting zegt mijn gevoel: tijd met mama het allerbelangrijkst, jij zorgt voor de basis en stabiliteit, kind slaapt bij jou en verder papa ook gewoon lekker vaak zien en ook nog met zijn drieën (maar natuurlijk niet als dat spanningen geeft).

Dank je wel 😊 Het lijkt op dit moment alsof hij zelf ook erg is geschrokken van zichzelf en verantwoordelijkheid neemt dmv therapie. Dat vind ik positief en ook zeker een must!