Mijn zoon (bijna 17mnd) gaat sinds een tijd zowel tijdens z’n dutje als in de nacht vanuit het niets staan in bed en hard huilen / krijsen. Kort daarna weer liggen, en dat herhaalt zich lang. Als ik er naar toe ga en hem ga troosten, is het bij weglopen dra-ma en lijkt alles weer opnieuw te beginnen. Wegblijven voelt niet goed. Bij mij in bed nemen leidt tot spelen. Ik denk dat het een stukje “aandacht” is (hij weet dat ik kom) maar wellicht ook verlatingsangst. Pijn lijkt me niet, luier check ik ook. Hoe kan ik hiermee omgaan? Consequent zijn (in eigen bed houden, telkens troosten en even weg blijven) doen we nu al een week maar geeft nog niet gewenste resultaat.