Tijd voor jezelf

Ahh I feel you! Ik begin elke ochtend om 5:30 uur met werken en rond 12:00 ben ik thuis om voor m’n dochter te zorgen. Mijn vriend werkt gelukkig ook thuis, dus die pakt de ochtenden. Maar we hebben geen opvang. Wat wij doen; Ik neem onze dochter in de middag over. Ze slaapt gelukkig 1,5 uur in de middag. Dus die tijd gebruik ik om het huishouden te doen, of iets voor mezelf. Mijn mantra is; is het ècht belangrijk, of kan het wachten? De avonden wisselen we af. Na het eten ruimt de 1 af, de ander doet de avond routine met onze dochter en vangt haar op als ze wakker wordt. Zo heeft de ander echt even me-time. Hoe zijn de rollen bij jou thuis verdeeld? Doet je man ook dingen in het huishouden?

Klinkt als een goede verdeling. Lijkt me pittig, helemaal geen opvang. Hier zouden we niet thuis kunnen werken en op kunnen letten, kind breekt de boel af 😂 Heb je genoeg aan die 'vrije' tijd? Ik denk idd heel vaak tijdens de dutjes me-time te nemen, maar ik kan dus echt 0 ontspannen als het een zooitje is of ik weet dat er nog taken liggen (adhd). En als ik écht moe ben doe ik het eerste dutje mee. 'S avonds doet mijn man ons zoontje in bad, zodat ik kan afruimen e.d. dan leg ik hem in bed, want dat accepteert hij beter. Meestal slaapt hij dan wel snel, met af en toe even troosten tussendoor. Dan alles klaarmaken voor de dag erna en soms nog wat werken, want op school red ik het niet altijd. Dan soms een serietje en is het eigenlijk alweer bedtijd 😆 Nachten en ochtenden doe ik altijd, behalve op zondag, dan mag ik 'uitslapen' 😂

Dag lieve mama, Heftig om te lezen jouw verhaal. Eerlijk gezegd denk ik dat je in een patroon van negatieve aandacht terecht bent gekomen. Misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik zou de proef op de som nemen. Dan laat je je kindje maar eens flink gillen. Het kan niet zo zijn dat je kindje 24/7 aandacht/entertainment hoeft te krijgen!? Ook al zijn ze nog zo klein, ze moeten ook leren zich zelf te kunnen vermaken. Dat je haast nog geen kopje koffie kan zetten is extreem naar mijn mening... :-(. Zo kom je ook nergens aan toe! Ik heb zelf twee kindjes, de oudste is 4 jaar. En de aandacht moet ook verdeeld worden. Zelf praat ik veel tegen de kinderen. Als onze jongste moppert dan zeg ik ook gerust, nu ophouden hoor. Je broertje mag ook aandacht krijgen. Of: mama is nu even met je broertje bezig. Gek genoeg heeft ze het tegenwoordig door. Ik denk de kracht van herhaling en niet toegeven aan ieder huiltje. Ik laat haar soms maar even (en ik erger me daar ook blauw aan). Misschien ben ik dan wel weer een beetje streng... maar zo werkt het wel bij prima bij ons. Misschien heb je er wat aan... blijft altijd lastig. Ieder kind is ook weer anders. In ieder geval sterkte!

Klinkt heftig. Mijn dochter loopt wel vaak achter mij aan. Maar als ik even een bakje koffie doen op de bank kan ze gelukkig wel een boekje kijken naast mij. Ze kan echt zoet zijn met een boek en die staan ook allemaal netje in de kast waar ze zelf bij kan. Maar wellicht heb je een boek al geprobeerd. Sinds vandaag is de box weg, dan zal het wel even wennen zijn voor mij want kan ik niet even naar boven om de was te doen 🫣 ik zorg ook dat ik huishouden doe als zij wakker is, zodat als ze op bed is, ik niet alles hoef te doen en ook even me-time heb als ze slaapt. Dus was opvouwen op de grond in de woonkamer kan ze helpen of beneden stofzuigen, boven stofzuigen als ze wakker is geworden maar nog wel in bed ligt, vaatwasser uitruimen en haar de plastic spullen geven. En dan even lekker op de bank met een koffie als ze slaapt 👍🏻

Oh ik ken het.. ik heb werk alleen maar avonddiensten zodat wij ons kunne afwisselen omdat we ook geen oppas hebben. En kinderopvang is helaas te duur voor ons. Ik heb ook geen dag rust en ben echt elke dag met hem en dan ook nog een avonddienst erachter werken.. heb ook tips nodig😅

Ja ik negeer het ook echt zoveel mogelijk. In het verleden heb ik namelijk regelmatig heel hard 'HOU OP' tegen hem geroepen. Niet omdat ik dat wilde, maar het gebeurde gewoon. En dan huilen 😥 Voel me daar zo schuldig om en is ook de reden dat ik hulp ben gaan zoeken. Nu doe ik soms oordopjes in en dan kan ik redelijk rustig blijven 😅

Ja boeken is hij dol op! Het moment dat hij met zijn boekjes bezig is, is meestal ook het moment dat ik even kan plassen 😂 Nu slaapt 'ie en ben ik in alle rust aan het ontbijten. Hopen dat 'ie een lekker lang dutje doet haha

Ja ben soms ook echt blij dat ik 3 dagen werk en dan dus 'rust' heb. Ookal bestaat m'n werk uit ongeveer hetzelfde als wat ik thuis doe hahaha

Het klinkt als gewenning en dat hij het heerlijk vindt die aandacht ( snap ik 😂) Maar realiseer je dat als je een 2de hebt, dat dit echt geen optie is, dus je kindje is gewoon gewend aan wat jij hem geeft. Ik zou het langzaam gaan afbouwen en hem inderdaad even laten gillen en negeren. Mijn jongste is ook een aanhankelijker kind en zou het liefst de hele dag aan mij geplakt zijn, maar ik loop soms even weg, doe de tussen duur dicht en dat gaat hij zelf ook gewoon spelen. Mijn oudste is er dan wel altijd bij (3,5 jaar) en ik hou ze wel in de gaten natuurlijk( deur met glas). Tijd voor jezelf nemen als hij slaapt en huishouden samen doen, is dat een optie? o en ik zou momenten pakken dat je echt actief met hem speelt en daarna weer even een taakje in de huishouding bijvoorbeeld.

Ja ik negeer hem soms ook echt en ga dan bijvoorbeeld ook echt naar een andere ruimte(ook deur met glas en traphekje naar keuken om de hoek). Soms heeft hij het niet door en dan speelt 'ie een paar minuten alleen. Maar zodra hij door heeft dat ik weg ben of hij hoort me, dan gaat 'ie tekeer alsof hij vermoord wordt 😅 Het nare is dat hij meestal niet kalmeert als hij geen aandacht krijgt als hij deze op een negatieve manier vraagt. Het wordt alléén maar erger en dan krijst hij echt oorverdovend. Af en toe gooit hij zichzelf dan heel hard op de grond en gaat liggen spartelen, draaien en bonken met zijn armen, benen en soms ook z'n hoofd 😥 Dan krijg ik hem dus alleen maar kalm door hem dus super stevig vast te houden, zodat hij zichzelf niet kan verwonden. Consultatiebureau denkt ook dat het puur gedrag is, maar ik krijg hem er niet uit. En m'n man geeft hem dus altijd wel alle aandacht die hij vraagt dus dat werkt ook alleen maar averechts 😩