UWV ik heb advies nodig Posttraumatische stressstoornis (PTSS

Wat heftig voor je, ik snap dat je enorm veel stress ervaart! Ik zit in een vergelijkbare situatie. Er zijn gelukkig ook begripvolle mensen bij het uwv. Probeer voor jezelf op papier te zetten wat ervoor zorgt dat je elke dag moeilijk doorkomt, pakt daarbij je zwaarste dag. Bij iets mentaals als PTSS (heb ik helaas ook) is het moeilijker over te brengen wat je daarin beperkt dan wanneer je iets fysieks mankeert als een gebroken arm - daarom is het zo belangrijk dat je goed onder woorden weet te brengen wat jouw beperkingen zijn. Ik zou ook zeker je psycholoog om tips vragen hierbij!

Hoi, Helaas herkenbaar. Na de geboorte van mijn oudste heb ik ook PTSS gekregen. Mijn schoonvader overleed plots in april 2019, ik kwam 1 dag na zijn overlijden met zwangerschapsvergiftiging in het ziekenhuis te liggen. Mocht bij hoge uitzondering naar de uitvaart in een rolstoel...Ik was toen nog maar 29 weken zwanger. Met 33 weken ging het helemaal mis. Het lijntje op de CTG bleef recht lopen en de artsen kwamen rennend de kamer in en namen mij mee voor een spoedkeizersnede. Het is goed gekomen, ons zoontje was wel veel te klein (1385 gram) en heeft nog weken op de neonatologie gelegen. Hier ging een fertiliteitstraject van ruim 4 jaar aan vooraf met de nodige ingrepen. Ik was toen mijn verlof afliep stuk. Ik moest de hele dag huilen, kon niets onthouden, de bevalling herhaalde zich als een filmpje in mijn hoofd. Iedere keer opnieuw en opnieuw. Als er iets was met mijn zoontje (ziek bijvoorbeeld) kon ik mezelf totaal verliezen. Echt error in mijn hoofd. Ik ben in therapie gegaan. Dat was heel heftig. Kreeg toen exposure therapie, heel vermoeiend. Al mijn energie ging daar naar toe. Mijn zoontje is van mei 2019 en ik geloof dat ik in maart 2020 weer echt kon werken. Maar ik was echt niet de oude hoor. Mijn geheugen was niet hetzelfde. Heb mezelf toen allerlei trucjes aangeleerd om dingen te onthouden. Terug naar de werkvloer was heel zwaar. Ik bleef in ieder geval wel koffie drinken. In het begin 1x per 2 weken. Daarna iedere week. En zo bouwde ik het op. Oh ik heb vaak jankend op kantoor gestaan als iemand vroeg hoe het ging. Achteraf besef ik dat het wel goed was. Anders werd de kloof alleen maar groter om terug te keren. De opbouw ging heel langzaam, soms gewoon 2 uurtjes werken. We zijn nu een paar jaar later. In oktober 2022 ben ik bevallen van mijn dochtertje. Tijdens die zwangerschap stak die PTSS vreselijk op. Dat schijnt vaker te gebeuren bij een nieuwe zwangerschap. Heel emotioneel. Ik vond het doodeng om naar het ziekenhuis te gaan. En zeker bij de kraamafdeling. Dat bleken triggers te zijn. Ik kreeg toen EMDR. Dat kan ik echt aanbevelen. Na deze sessies gaat het zoveel beter! Toen ik moest bevallen was het rustig in mijn hoofd. En terwijl ik weer met een vroeggeboorte moest dealen en weer een spoedkeizersnede kreeg. Ik heb zelf nooit problemen met een bedrijfsarts gehad. Ik deed mijn verhaal zover dat lukte, maar meestal moest ik heel hard huilen. Die bedrijfsarts had toen ook al gauw door dat ik niet veel belasting aan kon. Maar na veel rust, therapie en met hele kleine stapjes is het mij gelukt volledig terug te keren naar mijn werk. Dit gaat jou ook vast en zeker lukken! Al is het koffie drinken in het begin. Ik zag er toen als een berg tegenop. Vreselijk, maar ik had dat "duwtje" in mijn rug wel nodig. Maar dat zeg ik achteraf, want op dat moment dacht ik alleen maar: laat me met rust! Doe gewoon je verhaal bij de bedrijfsarts. Hij is er voor jou hé? Het komt vast goed, maak je niet te druk. Ze willen naast het papierwerk ook gewoon met de mens in kwestie in gesprek ❤

Wat ontzettend vervelend allemaal (en dat is nog zacht uitgedrukt) Zit je op dit moment in de ziektewet bij het UWV? Mijn ervaring is dat als je aangeeft dat het echt niet gaat dat ze daar niet moeilijk over doen. Mits je dat natuurlijk niet zegt met een grote glimlach op je gezicht maar ook echt laat zien hoe je je voelt, desnoods met tranen en al. Je zou ook je behandelaar een brief kunnrn laten schrijven waarin hij absoluut aangeeft dat je nog niet toe bent aan verder reïntegreren en dit je herstel zelfs in de weg kan staan. Zo'n verklaring mogen ze niet negeren. Heel veel succes!

Bij het ziektewet zit ik op dit moment. Uwv. Ik vind het heel erg moeilijk om in het echt erover te praten en daar barste ik in tranen en ze zag hoe moeilijk ik had💔💔. Maar bedankt voor je tip ik ga mijn psycholoog vragen voor een klaring.

Gewoon heel eerlijk zijn hoe je je voelt, hoe slecht het deze periode gaat en om wat voor reden, ik voelde me 3 jaar geleden ook niet goed en heel kut en was niet in staat om te werken omdat ons zoontje in 2019 was overleden, ik kreeg 3 jaar geleden ook dit bericht, ik heb alles huilend aan de telefoon uitgelegd en dat ik nog niet klaar ben voor werk, ik had gelukkig een hele fijne vrouw. Die mij nog rust gunde. En ze inzag dat het voor nu niet handig zou zijn, na 3 jaar heb ik heel veel aan mezelf kunnen werken, durf ik weer alleen naar buiten en al die dingen, ik wordt nu ergens in juni/juli gebeld voor stap 2, bij mij was stap 1 met een vrouw praten, dat 1x per 2 weken videobelde en over alles ging praten. Ik hoop dat jij net zo’n fijn persoon krijgt als mij, want ik weet dat er hele rotte tussen kunnen zitten en geen medeleven hebben..

Ik heb ook zoiets dergelijks meegemaakt. Nadat je 2 jaar ziek bij het uwv en je zit in de ziektewet dan krijg je daarna de wia. De wia kom je helaas niet doorheen een daarna wordt je in een gat gegooit en krijg je weer ww. Mijn symptomen zijn nu nog steeds hetzelfde en ik zit ook met me handen in het haar. Ik kan je wel 1 tip geven om je ziektewet te verlengen. Ongemaar 4 maanden voordat je ziektewet afloop meld je jezelf beter. Na ongv 8 weken weer ziek melden en dan gaat je ziektejaar weer opnieuw in en heb je nog wat meer tijd voor jezelf om te herstellen.

Het is niet hoe het natuurlijk hoort maar op deze manier zit je financiël even goed en kan je op jezelf richten

Ben je lid van de vakbond? Zelf heb ik daar heel veel aan gehad. Hun advies, mee kijken en zelfs iemand mee geweest naar een gesprek.