Verlatingsangst of een fase

Onze beiden kinderen hebben deze fase ook gehad. De ellende is dat het een heeeeeeeele lange fase kan zijn van een paar jaar als je pech hebt. Ik laat onze jongste nu elke keer met tranen achter bij de opvang en bij opa en oma. Maar ook thuis als hij in de gaten heeft dat ik ga en dan net even niet aan het spelen is. Verschrikkelijk is het, doet je ook echt pijn maar meestal is het maar eventjes en dan zijn de tranen weer weg. Vooral als degene waar hij blijft hem afleidt met wat spelen of zo. Onze oudste heeft het echt een paar jaar gehad... vreselijk vond ik het, zat zelf daarna soms met tranen in de ogen in de auto dus snap je helemaal. Maar het gaat over alleen weet je niet wanneer helaas. Als tip hebben wij toen wel gekregen om het afscheid nemen kort te houden. En voor je eigen rust kun je ook vragen of ze een foto willen sturen zodra het weer goed is. Dat vond ik zelf altijd heel fijn