Angst/stress

Ik zit nooit ontspannen op de bank ‘s avonds, altijd maar aan het wachten tot m’n dochter weer wakker word… ‘s nachts zit ik bij ieder huiltje vol adrenaline rechtop in bed.. hier al sinds haar geboorte gebroken nachten, en het heeft mij opgebroken. Ik zit nu in de ziektewet omdat ik er mentaal echt slecht aan toe ben 😓 Dus ja, vanuit mij heel veel herkenning…

Ik herken wel je gevoel van angst/stress, wanneer een kindje niet gaat slapen of dat je soort zit te "wachten" tot dat kindje komt. Wij hebben geen slechte nachten, maar als het een keer wel slecht gaat, ervaar ik zelf ook stress ervan. Mij doet het vaak denken aan de eerste paar weken dat onze baby moeite had met bv/drinken en daardoor huilden.

Afgelopen week was onze kleine man verkouden, het hoesten en de snotneus zorgde ervoor dat hij veel wakker werd. Ook was hij ontroostbaar, slaapregressie (11 mnd) of toch weer die tandjes? Ik vond het echt pittig! Merkte dat ik ook onrustig was in de avond en er steeds mee bezig was hoe de nacht zou gaan verlopen. Bij het eerste beginnetje van wakker worden/ huilen voelde ik het door m’n hele lijf. Blegh! En dit was dan maar een paar nachten.. Maar kan me helemaal voorstellen dat je reactie zo heftig is! Hopelijk zal het voor jullie snel beter worden!

Zwaar he!! Hier is het sinds ze geboren is al ellende. We hebben nog nooit doorgeslapen en gemiddeld is ze elke 2 uur wakker. Ik ervaar geen stress meer, maar ik merk wel dat ik het nog steeds moeilijk vind om te gaan slapen, want ze wordt dan toch al weer bijna wakker. Ik kan wel 's nachts onwijs gefrustreerd raken, zeker de nachten dat ze elk uur komt. Wat mij geholpen heeft is de situatie accepteren. Het blijft rot en vermoeiend, maar het mentale gevecht is hierdoor wel afgenomen en daardoor kan ik het beter handelen.

Hey, hier heel veel herkenning. Hier is ze nooit een goede slaper geweest maar laatste tijd is het toch weer erger. Ik merk ook dat ik Savonds niet ga slapen omdat ik denk “ja ze wordt toch elk moment wakker”’ ik merk ook dat wanneer ze snachts wakker wordt en huilt mijn hart echt raast van de stress en de adrenaline. Ik krijg dan ook zo’n schrikgevoel, ik kan het niet goed beschrijven. Elke avond opnieuw kijk ik er tegen op om haar in bed te leggen omdat ik totaal niet weet wat de nacht zal brengen. Mijn omgeving zei ook altijd dat het beter zou worden als ze ouder worden zeker als ze tegen de 1 jaar zullen zijn. Hier heb ik het gevoel dat we achterwaarts gaan. Ik word hier ook echt heel onzeker door omdat ik niet begrijp wat ik verkeerd doe. Ik merk ook dat het overdag moeilijker wordt om de beste versie van mezelf te zijn met zulk slaap te kort.

Slechte slapers, drama, ik weet er alles van. Bij mij gaat het met momenten. Via een ander topic wat ik zelf heb geopend is me het boek zachte nachten aangeraden. Kon het via Google Books voor 5.70 euro meen ik kopen (digitaal op je tel) gaat juist veel over je mindset rondom dit probleem. Helpt mij wel!

Hoi NonB, Kan me voorstellen dat dit je stress oplevert. Deze podcast heeft mij erg geholpen. https://open.spotify.com/episode/00xGpaB6LwzcP5UTgfsbtT?si=sYORqUj1T9qM7atxASyW0g

Ja ik vind dit ook vreselijk, ik heb zo gehuild vanochtend. Ik ben zo moe, heb al een jaar niet langer dan blokje van 4 uur geslapen en de laatste weken zijn dat 2 uurtjes..

Ja dat schrik gevoel is vreselijk!!! Gewoon letterlijk een soort angst

Ja herkenbaar Mijn avonden ben ik echt alleen maar bezig om haar in slaap te krijgen en elke keer als ik haar wegleg ben ik zo bang dat zr wakker wordt en dat wordt ze zo vaak Ik heb amper nog avonden met mijn man En de hele nacht door wordt ze continu wakker Ik kom moeilijk in slaap omdat ik eigenlijk al wacht om haar weer te horen huilen Het is pittig ja En al gewoon een jaar gebroken nachten maken ook wel dat je bijvoorbaat al angst krijgt voor de nacht

Dit boek heeft mij ook heel erg geholpen om mijn miniset te veranderen en de situatie te accepteren. Neemt niet weg dat ik helemaal op ben natuurlijk. Hier is ze momenteel elk uur wakker en ook nog nooit een nacht doorgeslapen. Alleen ik merk echt dat het met mij iets beter gaat doordat ik de situatie geaccepteerd heb.