28 Reacties
6 maanden geleden
Reactie op Mamainlovewithbaby
Oeh herkenbaar. Wat denk je dat er mis was gegaan en hoe een lactatiekundig ...
Sorry voor de late reactie. 😅 Ik heb het gewoon onderschat. Eén keer een workshop bv gevolgd van de kraamzorg en verder wat over gelezen, maar nooit echt goed in verdiept. Ik dacht, bv is natuurlijk dus dat moet toch wel vanzelf gaan. In het zh ging het nog goed en de eerste paar nachten ook. Maar daarna begonnen m'n tepels ontzettend pijn te doen. Kraamzorg kwam al snel met tepelhoedje, kolven en flesje etc. Tja, ik wist niet beter en ik ging er van uit dat de kraamzorg wel wist waar ze mee bezig was. Lactatiekundige heel lang mee gewacht want ik was er niet voor verzekerd. Uiteindelijk toch laten komen, alsnog het geld uitgegeven dus had het gewoon meteen moeten doen... 🤦🏼♀️Ze gaf goede tips en toen ze er was voelde ik eindelijk hoe die echt aan moest happen. Maar daarna lukte het me zelf maar zelden. Iedere keer moest ik hem eraf halen als die te klein hapte natuurlijk. Frustratie liep bij ons allebei op, ik was in tranen van de pijn en verdriet dat het niet lukte, hij in tranen omdat ie gewoon weer eens lekker wilde drinken :'). Zo weken doorgetobt. Toen rond de 6 weken hield ik het niet meer vol en ben helaas gestopt. Ik heb het volgens mij nog even geprobeerd, ik had gelezen dat baby's soms beter aanhappen als ze ouder worden, maar mentaal ging ik er bijna aan onder door gewoon. Vond het ontzettend moelijk maar uiteindelijk is het beter geweest. Echt zo zonde, want ondanks het verkeerd aanhappen kwam m'n zoontje netjes aan, m'n melkproductie was top, als ik kolfde had ik flesjes vol.
De LK had supergoede tips met houdingen. Deed dat al die weken blijkbaar helemaal verkeerd al. En ik denk dat m'n zoontje het aanhappen beter onder de knie had gekregen als we haar eerder hadden ingeschakeld. Hij had gelukkig wel de juiste speen, speciaal voor als je bv geeft, maar die is natuurlijk een kleinere hap dan een tepel, dus ik denk dat dat ook niet heeft meegeholpen. Ik probeer er niet teveel mee bezig te zijn, soms doet het me weer verdriet en word ik zo overrompeld door spijt dat ik het niet anders heb aangepakt. Ik heb gelukkig wel een paar mooie foto's gemaakt toen die aanslag, ondanks de pijn vond ik het altijd zo'n speciaal gevoel als die bij me lag te drinken. Ik had het graag nog veel langer gedaan. Misschien bij een volgende, als die komt!