Hoe omgaan met huilen moedergevoelens

Ik herken het zelf niet perse, maar ervaar wel een soort schaamte vooral naar de buren toe als hij erg aan het huilen is.(Vooral snachts) Of gillen wat hij momenteel veel doet. Met de zomerperiode staan de ramen en deuren vaak wijd open dus dan geneer ik me soms wel dat hij zo gilt. Ookal snappen ze heus wel dat die geluiden bij een kleintje horen vind ik t wel vervelend 🙈

Wat lastig als het je zo raakt. Zelf heb ik er gelukkig minder last van maar mijn vriend heeft dit juist heel erg. In zijn geval triggert het hem ook in zijn onzekerheid, alsof het huilen zegt dat hij geen goede vader is. Het helpt hem om er samen over te praten en een beetje uit te diepen wat er precies geraakt wordt en of die gedachten wel realistisch zijn. Het helpt in deze misschien een beetje dat ik zelf als therapeut in de ggz werk. Mocht je merken dat het je blijft raken, kun je het ook eens bespreken bij de huisarts of de POH! Maar een beetje geraakt zijn mag ook gewoon hoor! Niemand wil zijn kindje horen huilen 💕

Herkenbaar! Raakt mij echt in mijn hart als hij huilt! Als hij bijv huilt omdat hij ziek is zou ik zo mee kunnen huilen...geen tips om ermee om te gaan, ben er zelf nog zoekende in..

Ik denk dat je juist een goede ouder bent als je kindje huilt. Zoals je zegt: je kindje kan alleen communiceren door te huilen. Je kindje weet dus dat jij zult luisteren als het huilt en zult helpen waar je kunt. Door ongemak weg te nemen, zoals een vieze luier of honger, of door nabijheid en troost te bieden. Je kindje huilt omdat het zich gehoord weet ❤️ Misschien dat op deze manier denken je nare gevoel wat weg kan nemen. Kindjes die weten dat huilen niks uithaalt, zullen namelijk niet meer huilen.

Mooi heb je dat beschreven. Ik zal hieraan proberen te denken de volgende keer :)

“Gelukkig” is het dus herkenbaar :) hopelijk vind je ook je weg erin.

Gesloten op verzoek van ts