Jezelf kwijtraken

Ik herken je, ik geef ook nog borstvoeding ( ook fles weigeraar) en mijn zoontje is momenteel 's nachts ook veel aan het spoken en wil dan alleen bij mij zijn. Ik zou graag weer iets voor mijzelf doen maar kom er gewoon bijna niet aan toe of ik voel me dan schuldig tegenover min zoontje. Het continue "aan" staan en op elk geluidje reageren breekt mij ook best op. Ik weet niet of je er van houd maar ik ben laatst een dagje naar de spa geweest met vriendinnen, dat was wel heeeel fijn, geen telefoon en even helemaal niks!

Ik herken je hier helemaal in. Niet het bv stuk dan maar het enkel maar goed zijn om dingen voor anderen te doen en jezelf erna te vergeten. Ik heb dit na mijn 1e kind enorm gekregen maar heb het nu met de 2e nog erger. Ik voel me voor niks goed genoeg en ga ook niet gaan werken door de kinderen hun problemen. Als ik van jou was zou ik hier niet te lang mee wachten tot het gevoel weg gaat want dit is bij mij na 8 jaar ook nogsteeds niet weg en dus erger met 2 kinderen...

Hier ook, helemaal omdat meneer nu heel goed mama kan zeggen en alles mama is. Niks of niemand is goed alleen mama. Zelfs even die 20 seconde plassen zijn niet meer in rust. .. begrijp me niet verkeerd want ik hou de wereld van dit mannetje maar soms wou ik dat papa ook even 5 min goed genoeg was. Even rustig douche, even 20 seconde rustig plassen zonder deur gebonk en mama mama mama….. en papa die zit rustig de hele dag op z’n telefoon op de bank en mama rent en vliegt en springt maar

Herkenbaar

Het is een heel herkenbare en normale gedachten. Je hebt een compleet nieuwe rol erbij gekregen in je leven, terwijl je leven vóór je zwangerschap ook al gevuld was. Je zult dus dingen moeten laten vallen om ruimte te maken voor je kind. Sommige dingen draaien door, zoals werk, huishouden, andere verplichtingen, dus je laat al snel de dingen vallen die van jezelf zijn: die lange douche, dat boek wat je wil lezen, dat uitje met vriendinnen. En hoe groter je zorgtaak is, hoe meer je laat vallen van jezelf.

Och dat is zo anders dan je leven vroeger en zo lief dat je dit allemaal voor haar doet!! Ik heb er helemaal geen verstand van, maar zou je zo gunnen dat je het flesweigeren kunt doorbreken en ze daarmee minder afhankelijk van jou wordt. Er zijn vast manieren waarop dat kan? Ik weet niet hoe.. maar zou je zoveel ruimte geven als je partner het gemakkelijker kan overnemen. Wat mij helpt en wat ik afgelopen week heb gedaan: - In slaapjes is er (ook)tijd voor mezelf. Dus niet alleen huishouden of opruimen. Het tv moment van de oudste wordt ook zo gepland. Hij tv kijken, ik rustig douchen en een blije mama. Of gewoon eens warme koffie drinken. - Mijn man zorgt goed voor de kinderen. Hij doet sommige dingen echt anders, maar het is goed. Dus soms ben ik er niet, dan zoeken ze het maar uit met elkaar haha en nee ik voel me dan niet heel erg schuldig (oké een beetje). Papa doet het goed. Ookal is het mama mama mama, papa moet ook goed zijn. - Afgelopen zaterdagavond was ik uit eten met 2 vriendinnen. Man redt zich maar. (Jij hebt wel probleem fles..). - Maandagavond is altijd mijn avond voor m'n hobby. Vaak ben ik moe, maar ga bijna altijd, want levert me ook veel op.. Vooral op lange termijn (gevoel meer dan mama/werk te zijn, fijne contacten etc). - Het zijn tropenjaren. Ze noemen dit niet voor niks zo! Het wordt echt gemakkelijker en het gaat uiteindelijk voorbij. Ik merk al aan de oudste (4) hoe minder hij me nodig heeft, iig zorgtaken. Er komt een tijd dat ik weer kan doorslapen, niet zo moe ben, warme koffie de standaard is etc. Ik koester het dus ook maar zoveel mogelijk.. maar dat is gemakkelijker gezegd.. - De tijd met kinderen probeer ik zo functioneel mogelijk te maken, ze "helpen" met met huishouden, alles aan de kant voordat ze op bed liggen. De avond tussen 19.00-21.30 is van mij en van niemand anders. Ze slapen dat tijdstip hier vrij steady. Je bent een onwijs lieve mama!!

Ik denk dat er best wat manieren zijn wat dingen qua slaap te doorbreken. Het samen slapen, wegleggen na voeding, fles weigeren. Het is echt helemaal (!) niet erg dat je dat doet. Super dat je behoeftes van je baby volgt. Ik lees wel door de regels dat jij er zelf wat aan onderdoor lijkt te gaan. De ruimte voor jezelf heb je weer nodig. Letterlijk. Het lijkt nu wel tijd dat jezelf te gunnen, die ruimte weer te pakken, zodat je ook voor haar als mama blijer en meer ontspannen bent. Hoe weet ik nooit zo goed, zijn natuutlijk meer manieren, maar daar heb je natuurlijk wel slaapboeken/coaches enz voor!

Heel herkenbaar. Wij hebben twee kindjes vlak na elkaar gekregen (eerste uit een lang ivf traject, tweede spontaan), en na 5 jaar bezig met zwanger worden, zwanger zijn en baby's verzorgen was ik mezelf echt even kwijt. Ik heb een traject creatieve therapie gedaan (vooral voelen en doen, minder praten), ik heb daar ook geleerd dat juist momenten voor jezelf nemen en goed voor jezelf zorgen een mooi voorbeeld maakt voor je kind. Dat moet ik mezelf soms echt nog wel op het hart drukken, dus echt wel heel herkenbaar.