Mama’s zonder mama?

Hoi, Mijn mama is ook pasgeleden overleden, dat is inderdaad een leeg gevoel.. even een fotootje appen of wat vragen kan niet meer. K zelf kan terecht bij vriendinnen of mijn zussen. Hopelijk heb jij die ook om je heen. Sterkte

Ik heb mijn beste vriendin die 4 kinderen heeft.. en een grote zus die ook nog verpleegkundige is 😊 Voor mij is het al 16 jaar geleden dat mijn moeder overleed. Dus mijn hele volwassen leven moet ik al zonder doen.

Voor mij is het al 12 jaar geleden dat mijn moeder overleed, ik vind het wel echt een gemis :( maar je doet het met de mensen die je wel nog om je heen hebt! :)

Ik heb ook mijn moeder verloren, tijdens de corona tijd. Ik ga vooral naar vrienden en heb een prive whatsapp met een dame van het consultatie bureau. Ik haal ook veel tips van dit forum! Mijn vader werkte vroeger ook veel, heb al een paar dingen gevraagd over mijn jeugd. Die kan hij niet beantwoorden omdat mijn moeder zoveel meer deed. Dat vind ik af en toe nog lastig. En uiteraard dat ik mijn lieve zoon niet heb kunnen voorstellen aan haar, denk dat ze wel erg trots zou zijn geweest! Er hangt een foto boven het bed van mijn zoon, dat vult dan voor ons toch een klein beetje de leegte 😊.

Ik ben ook mijn moeder verloren, vlak voordat ik zwanger raakten. We waren heel close dus echt een moeilijke tijd gehad en soms nog wel steeds. Heb zelf laatst een familie opstelling gedaan, heeft me veel inzichten gegeven. Daarnaast heb ik twee zussen die zelf ook moeder zijn en daar mag ik altijd terecht voor vragen.

Helaas is mijn moeder tijdens mijn zwangerschap overleden. De leegte is en blijft er zeker. Ik heb veel steun van mijn zus gehad. Ook kon ik met vragen bij vriendinnen terecht.

Ja helaas wel.. Is vorig jaar een paar maanden na de geboorte van mijn eerste kindje overleden. Is een enorm gemis. We waren 4 handen op een buik. Vraag mijn vader wel eens wat, maar hij weet niet alles en was er niet altijd bij. Het was een verwacht overlijden door ziekte dus heb haar nog wel het een en andere kunnen vragen (leeftijd wanneer lopen, wat te doen bij krampjes etc). Toch naar mate ze ouder wordt komen er nieuwe vragen. Gek genoeg vind ik het vragen niet eens ze erg. Ik vertrouw op mijzelf en mijn gevoel en wat ik denk wat goed is voor mijn kindje. Ze zei ook vaak tegen mij vertrouw op jezelf je kunt het wel. Ik mis vooral het delen van alledaagse momenten en mijlpalen. Heel erg veel sterkte..

Voor mij is al het bijna 6 jaar terug. Ik heb gelukkig een hele lieve zus die zelf al kinderen had en als kraamverzorgster werkt. Al mijn ik weet het niet meers gaan haar kant op.