10 Reacties
7 maanden geleden
Heel herkenbaar! Moet er wel bij zeggen dat ik sowieso met een postnatale depressie icm paniek en angstaanvallen thuis zit.
Heb op dit moment geen tips voor je, enige wat ik je kan meegeven is kijk uit dat je niet te erg in dit gevoel op gaat zonder er wat mee te doen. Ik ben er te lang onnodig mee doorgelopen waardoor ik niet alleen de gevoelens meer had die jij beschrijft maar er door ook paniek en angstaanvallen heb gekregen. Wachttijden voor eventueel een psycholoog om te praten waar dit vandaan komt zijn behoorlijk lang (Noord-Holland in ieder geval). Het zal ongetwijfeld bij moederschap horen, maar het kan ook omslaan.
Praat er vooral over en weet dat je niet de enige bent. Heel veel sterkte 🍀
7 maanden geleden
Herkenbaar!
Ineens word je moeder en houd je zielsveel van je kindje. En dat je die gedachtes en angsten en zorgen hebt is gewoon heeel normaal. Als ik erover na ga denken om mijn zoon te verliezen begin ik ook te huilen. Of als ik op tv een ziek kindje zie, ga ik ook al huilen van wat als het mijn zoon zou zijn. Ik denk dat dat gewoon een normaal iets is wat bij het leven hoort!. Ik denk zelf dat je het moet accepteren dat die zorgen en angsten er gewoon bijhoren en dat dat volkomen normaal is. En er geen ‘ding’ van moet maken. En dat bedoel ik gewoon heel nuchter. Gewoon lekker genieten van jou kindje en blij zijn dat je zoveeel liefde hebt voor haar. Nogmaals dit is mijn mening die ik hierover heb en ik weet niet in hoeverre jij je voeld. Ik denk ook dat je in je hart wel weet wat gezond is. Stel je denkt dit is echt absurt en hier lijd ik onder ja dan zou ik hulp gaan zoeken. Maar stel je denkt dit zijn gewoon mijn liefde volle gedachtes. Ja dan zou ik lekker nuchter blijven en genieten van jullie mooie kindje.
Vertrouw altijd op jou eigen gevoel van binnen.
Angst is een normale emotie het zelfde als blij zijn. Nogmaals geniet van jullie kindje , ze is gezond het leven is mooi, de zon gaat schijnen en ga je lekker met haar lachen. Blijf positief denken.
7 maanden geleden
herkenbaar hoor. Als het je echt gaat belemmeren in het dagelijks leven (je doet / durft dingen niet meer, je bent hierdoor niet meer jezelf) of je merkt dat je te overbeschermend wordt (kind niet meer kinderdingen laten doen uit angst om je kind kwijt te raken) dan zou ik wel hulp zoeken.
7 maanden geleden
Heel herkenbaar! Ik heb precies hetzelfde sinds mijn dochtertje geboren is. Loslaten inderdaad. Ik heb de tip gekregen om maar 1 moment op de dag te piekeren. Ik schrijf dan (vaak een kwartiertje) al mijn gedachten in een piekerschrift die ik die dag heb gehad. De rest van de dag denk ik ‘nu niet, parkeer deze gedachte voor nu’. Natuurlijk pieker is dus nog steeds en de angst is er ook nog, maar niet meer de hele dag. Het overkomt me niet meer zo erg en hierdoor ben ik weer meer mezelf geworden. Geen idee of je er wat aan hebt 🤗
7 maanden geleden
Ik heb andere soort angsten die me wel eens kunnen overvallen, op de manier zoals je hier beschrijft. Ik probeer mezelf dan 'gewoon' af te leiden door aan leuke dingen (proberen) te denken. Misschien foto's van je dochtertje bekijken bijvoorbeeld, of gewoon met je hobby's bezig zijn. Je kunt ook een soort mindfullness oefeningen proberen. Probeer je bijvoorbeeld te focussen op de geluiden om je heen. Welke drie geluiden hoor je op dit moment? Of zoek in je omgeving vanaf de plek waar je zit een groen, rood en blauw voorwerp. Dit zijn manieren om je gedachten naar het hier en nu te brengen. En je gedachten uitschrijven kan ook heel erg helpen. En uiteraard helpt erover praten ook. Met je partner, vriendin of moeder bijvoorbeeld. Iemand die je gedachten herkent en/of respecteert en het niet wegwuift. Als het je leven overheerst is het natuurlijk het beste professionele hulp te zoeken. En geniet verder lekker van je kleine meid. Ze is groot voor je het weet!
7 maanden geleden
Ik heb zelf ook wel eens dit soort gedachten. Bij mij helpt het erg om erover te praten (met mijn partner bijvoorbeeld. Ik bedenk mij ook soms bij dit soort gedachten dat ik niet mijn geluk wil laten saborteren. Als het goed gaat, mag dat gevoel er ook beste zijn. Voor mij is het dagelijks een goede les om de fijne momenten te koesteren en vol te beleven. Als het slechter gaat (er gaan vast zulke momenten komen), dan heb ik de mooie momenten en familie die ons steunt.