Hoihoi. Een half jaar geleden ben ik moeder geworden van ons eerste kindje. Ik ben echt verliefd op ons moppie. Ze is een heel leuk, lief, vrolijk meisje. Ik word altijd zo blij van haar. Ik voel dan ook echt ontzettend veel liefde voor haar. Ik kan het echt bijna niet begrijpen dat ik zoveel van haar houd.
Dat laatste lijkt toch ook een probleem te zijn.. Ik merk dat ik soms wat angstig kan zijn. Dan gaan er gedachten door m’n hoofd als: wat als we haar ooit verliezen, wat als ze ziek wordt later, wat als we een ongeluk krijgen, wat als het ooit mis gaat in Nederland. Ik kan me dan zo intens verdrietig gaan voelen, ik kan helemaal op gaan in het gevoel van haar verliezen. Er schieten dan ook echt beelden in m’n hoofd voorbij. Terwijl op dit moment er natuurlijk niks aan de hand is.. Maar dan zie ik in mijn hoofd het onschuldige en vrolijke gezichtje, dat kan ik echt nooit missen..
Vanmiddag begon me weer zo’n verdrietig gevoel me te bekruipen en ik heb echt een tijd lang verdriet gehad en gehuild.
Zijn er mensen die dit herkennen? Tips om hier mee om te gaan? Hoort dit gewoon bij het moederschap en gaat het vanzelf over? Moet ik er hulp voor zoeken?