Mijn man helpt niet met de baby

jeetje wat Rot en eenzaam.. ons kindje heeft de eerste 3 maanden ook ontzettend veel gehuild en was lang bezig met laten slapen koste bakken met energie dan sliep ze eindelijk werd ze binnen 10 minuten weer wakker 1 Groot drama het huilen was zo intens veel dat ik zelf ook eke keer brak gelukkig hielp mijn man wel waar het kon maar ja die stond naar 5 minuten alweer voor mijn neus met " ik krijg haar echt niet stil " en met de luier verschonen doe jij het maar als ik te lang weg zou gaan een dagje of middagje ziet hij het ook allemaal niet zitten en vind het maar lastig soms heb ik het idee dat het meer gemakkelijkheid is wat afschuift op mij . nu het huilen minder is breng ikhaar ook sneller eens weg al weet ik dat ze bij de oppas ook wel huilt maar die zitten er maar even in ik de hele weken . ik begin 1 maart weer met werken voor 2 dagen perweek waar ik echt naar uitkijk aangezien ik veel thuis zit en in een cirkle beland ikweet dat mijn dochter bij de opvang ook veel zal gaan huilen . maar ik geef me over en weet dat ze niks te kort komt. gelukkig heb ik ook graag omas die soms even willen opassen ook al is het maar 3 uurtjes zodat ik even naar de kappper kan schoonheidspecialis maseur , je moet echt aan je zelf denken ik verloor me zelf ooksteeds veder en liep er eindstand alleen nog maar bij als ma flodder . toen ikhet echt niet meer trok heb ik voor me zelf gekozen en het huilen maar geacepteerd voor wat het is alsje in de buurt van zwolle woont mag je me gerust een berichtje doen misschien kunnen we dan met onze kindjes samen wat drinken en bij kletsen en lucht dat je op dikke knuffel voorjou!

Ik ga heel brutaal mijn mening geven, dat is misschien ook wat je wilt aangezien je het hier plaatst. Allereerst, vind ik het super vervelend voor je dat je jouw prachtige kind helemaal alleen moet opvoeden en dat je man zich niet ermee bemoeid. Maar heel eerlijk, dit kan toch niet.. Ik vind het niet meer van deze tijd dat mannen zich maar aan de zorg kunnen ontrekken (geen haat als je graag alles zelf doet), maar je bent samen ouders. Toen mijn partner ging werken deed ik ook meer voor ons zoontje, maar zeker niet alles. Nu wij beide weer werken is het gewoon 50/50. Dit is ook hoe wij het vantevoren hebben afgesproken. Het is ook zo belangrijk voor de hechting die bij jullie situatie nu niet echt kan plaatsvinden voor de papa. Ik heb dus ook geen andere tips dan veel huid op huid overdag als ze rustig is, papa samen laten douchen met de baby en veel knuffelen. Eerst zorgen dat er een beetje hechting is. Laten zien wat de leuke kanten zijn en dan gaat hij automatisch na het douchen etc nieuwe luier doen en krijgt hij een stuk verzorging mee. Dan op de momenten dat het moeilijk gaat laten helpen/ overnemen. Wie weet dat het iets helpt? Veel sterkte en zorg goed voor jezelf en je kleintje.

Hé mama.. dit lijkt me echt een hele moeilijke situatie voor jou, en ook niet goed dat jij eronder lijd en je kindje eigenlijk ook.. je hebt zeker tijd voor jezelf nodig en het kindje (papatijd). Als je bijv een middagje weg gaat is dat ook goed voor jou stress situatie. Komt het echt door de adhd dat hij dit niet aankan of vind hij het mischien heel spannend en hierdoor geduld verliest? Het is ook zijn kindje dus hij zal er toch voor moeten zorgen. Mischien kan je soms een uurtje alleen op boodschap gaan bijv en dit steeds opbouwen? Mischien moet hij wennen aan je kindje? Ik heb niet dezelfde situatie als jou maaar mijn man vond alles heel spannend bleek na goed praten, hij was bang iets verkeerd te doen luier flesje etc. Ik hooop dat je eruit komt met je partner en anders misschien samen met iemand erover praten? Heb je mischien nog familie id buurt die kan oppassen zodat jij even kan opladen? Je moet er niet aan onder doorgaan want je kindje heeft je nodig. Veel liefs

wauw bizar. Ik vind het vreselijk voor je dat je hier nu inzit. Ik wil bijna zegge geef mij zijn nummer dan schud ik hem ff wakker. En aub praat met mensen hierover dat je zijn imago wilt beschermen is minste van je zorgen nu, je moet dit met anderen gaan bespreken voor je echt gaat breken en dan kan hij worde aangesproken want dat heeft hij blijkbaar nodig een goede klap realiteit. Dit verdien jij niet en je dochter ook niet, papa is mede verantwoordelijk. En dit is geen 'mommy life' meer maar gewoon alleenstaande moeder life en dat wilde jij niet!

watje eventueel wel nog zou kunnen overleggen metje man als hij de zorg voor de baby moeilijk vind om andere taken uit handen te nemen mijn man zorgt voor de boodschappen en elke avond het eten maakt die . dat is voormij echt een enorme last van mijn schouders we hebben sindskort 1x per 2 weken huishoudelijk hulp zo hoef ik zelf alleen de was en vaat bij te houden en afentoe wat op te ruimen dat geeft ook enorm veel lucht een kindje vraagt gewoon echt heel veel energie dus mochtje Finacieel daar de mogelijkheid in hebben ik zou zeggen Doen al doet ze maar de zware klussen bed opmaken badkamer etc.

Btw mijn vriend heeft ook ADHD en hij flikt dit niet!

Hoi mama, hier een beetje dezelfde situatie maar toch anders :). Mijn man heeft geen last van ADHD maar vindt het gewoon nog eng met zo een kleintje alleen en schiet direct in de stres als zij begint te huilen. Hierdoor is het ook voor haar stressvol om alleen te blijven met papa dus gebeurt dat nu ook gewoon niet. Ik zorg 24/7 voor mijn kindje en tuurlijk is het zwaar, maar de band die je met je kindje schept is het mooiste wat er is. Deze tijd krijg je niet meer terug dus probeer er de positieve kant van te zien. Ik persoonlijk hoef niet te werken dus dat is wel fijn. De eerste weken maakte ik me er ook druk om maar nu heb ik het losgelaten en zit er echt niet meer mee. Zodra ze ietsje ouder is (geeft hij zelf ook aan) en iets minder aanhankelijk is aan mama doet hij het met alle liefde. Ik merk ook echt aan mijn kindje dat ze mij nu nodig heeft, meer dan wie dan ook. Straks is ze 6 maandjes en kan ze zichzelf iets meer vermaken en dan is het voor papa ook iets makkelijker. Probeer de positieve kant ervan te zien! 😘

Sorry hoor, maar dit is jouw hobby? Hij heeft ook twee minuten lol gehad om een kind te verwekken, dan mag hij ook wel zijn verantwoordelijkheid nemen. Waarom moet hij oefenen met luiers en in slaap brengen? Kan jij het ook op een ander afschuiven? Het wordt tijd dat hij zijn grotejongensonderbroek aantrekt en verantwoordelijkheid neemt. Doet hij dat niet, wordt het tijd om na te denken wat hij toevoegt aan de relatie en wat deze relatie jou brengt. Stop in elk geval met hem de hand boven het hoofd houden, bespreek dit gedrag, mogelijk hebben mensen die hem kennen nog tips om op de juiste knoppen te drukken zodat hij actiever wordt. En ik gun je vooral dat je een keer je kind een paar uurtjes achter kan laten. Mogelijk werkt het om de pleister eraf te trekken door gewoon een keer weg te gaan. Ik kan me echter heel goed voorstellen dat je daar geen vertrouwen in hebt. Oh en adhd is geen excuus. Mijn partner heeft een autisme spectrum stoornis, is heel betrokken bij de kleine en heeft meer luiers verschoond dan ik.

Hahaha amen!!!!

Ik kan me ook niet voorstellen dat het puur vanwege ADHD is. Volgens mij zijn er genoeg vaders en moeders met ADHD of andere stoornissen die fantastische ouders zijn. Natuurlijk is het per persoon verschillend in hoever je overloopt, maar alsnog krijg ik ook niet de indruk dat hij ondanks dat zijn aandeel wilt doen in het ouderschap. En luiers oefenen? Heb je dat vanaf het begin af aan dan alleen gedaan? Je zou dit soort dingen in een relatie moeten kunnen bespreken. Ik vind het echt triest dat hij niet inziet dat het je opbreekt en ik neem aan dat hij ook graag voor je wilt dat je je beter voelt en zelf ook snel weer aan het werk kan. Ik zou hem nog eens duidelijk maken dat hij je heel erg gekwetst heeft en dat je zoveel stress hebt en zijn steun graag wilt. En dat je snapt dat het geduld vergt, maar dat jij dat ook moet opbrengen en dat het ook niet je hobby is om meer dan een halfuur bezig te moeten zijn met je kindje in slaap helpen. Er wordt inderdaad soms erg makkelijk gedacht voor en door mannen dat ze dingen minder goed kunnen met hun baby, maar vrouwen zijn gewoon meer geneigd om het over te nemen en op te lossen. Tja, als de vader het uit handen geeft omdat ie geen geduld heeft, dan blijft mama over. Van de week was ook een nicht van m'n man op visite en we hadden het over dat mijn man moet kokhalzen van een poepluier en ze zei dat haar man daar ook slecht tegen kan en dat hij net als mijn man niet veel heeft met zo'n jonge baby. Ja hallo, alsof zo'n poepluier mijn hobby is! Ik ga er niet van over m'n nek maar ik weet wat leukers te doen. En ja, een baby van 2 maanden is voor de grootste deel van de tijd niet heel spannend, maar daarom moet je zelf creatief zijn om iets leuks te verzinnen om te doen met je kleintje. Ik hoop heel erg dat je er met hem uitkomt. Als mijn man zo had gedaan was ik ook heel verdrietig geweest. M'n man werkt op dit moment hele lange dagen, maar hij snapt ook dat het voor mij veel werk is, ons zoontje alleen opvoeden. En hij is alsnog heel blij als hij ons kindje kan voeden of naar bed kan brengen. Zeker over in gesprek blijven! Je relatie verandert door zo'n kleintje en jullie moeten samen aan de nieuwe situatie wennen. En anders zou ik toch steun zoeken bij een ouder/zus/vriendin, dat je er in ieder geval niet helemaal alleen voor staat. Ze hoeven niet per se te weten wat hij heeft gezegd etc. als je dat niet wilt vertellen, maar dat er in ieder geval iemand is die je misschien even kan helpen met je meisje!

Jeetje wat heb ik het met jou te doen! 🥺 Het is ontzettend pittig om een baby te hebben die veel huilt, laat staan als je er ook nog eens alleen voor staat. Het klinkt heel hard wat ik nu ga zeggen, maar is deze man jou en je kind wel waard? Je moet aan jezelf gaan denken, en hier met anderen over praten. Daarbij echt even geen rekening met hem houden. Hij stelt zich zo op, dus dan mogen anderen dit ook gerust weten toch? Als ADHD echt het ‘probleem’ hierin is, lijkt het me goed dat hij daar hulp bij zoekt en laat zien dat hij het iig probeert om er voor jou en zn kind te zijn. Als dan niet alles zou lukken en het wat meer op jou aan komt is het al heel anders. Het is nogal simpel om te zeggen dat alles daar aan ligt in mijn ogen. Ook als je ADHD hebt kan je leren omgaan met situaties.. en hoef je al helemaal geen opmerkingen te maken als ‘ je wilde toch mommy life’ Laat hem maar inzien dat mommy life tegenwoordig zo is dat ook de moeder gewoon haar vrije tijd heeft, en we niet meer 100 jaar terug leven. Grrrr kan me hier gewoon boos om maken, dat mannen zich zo kunnen opstellen. Misschien een tip, geen idee in welke regio jij woont. Maar er bestaat zoiets als babythuiszorg. Zij kunnen komen helpen in gezinnen waar het niet lekker loopt en de moeder / ouders ontlast moeten worden. Je hebt hiervoor wel een indicatie van de gemeente nodig en ook niet elke gemeente heeft dit.. maar misschien de moeite waard om dit uit te zoeken? En je man naar de huisarts sturen zodat hij passende hulp krijgt bij de ADHD Sterkte!!! 🍀🍀 Ik kan echt maar 1 ding je adviseren en dat is aan jezelf denken en aan je kindje en niet aan hem!

Hier hetzelfde 🙋🏻‍♀️ ik doe de zorg van mijn twee meisjes alleen (dochtertje van 2,5 & 3,5 maanden). Mijn man is zelfstandig dus is zelf al niet vaak thuis maar als hij thuis is speelt hij met ze en knuffelt en maakt plezier maar wilt er niet op letten of eender wat .. ik werk momenteel niet dus vind het ook niet zo heel erg om alles alleen te doen en wat je zelf doet doe je beter denk ik dan 🙈 maar idd af en toe ga ik ook kopje onder en is het ook zwaar door de nachten en mijn oudste dochtertje die nu naar school gaat halve dagen (veel gesleur). Ik weet het word alleen maar beter we moeten hier even door tot ze wat groter zijn en dan word het wat makkelijker! Mannen zijn speciale wezens niet te begrijpen meestal 🤷🏻‍♀️ maar als het je dwars zit zeker duidelijk maken en in dialoog gaan! Succes mama 🍀

Super lief, Bedankt voor je reactie ! Ik moest het ergens kwijt! Ik voel me enorm eenzaam.. hij kan gaan en staan waar hij wilt. Ik praat momenteel zelf met POH ggz. En krijg ook oefeningen voor mijn spanningen ik heb die dame gevraagd of hij een keer mag mee komen. Je gaat aan jezelf twijfelen.. vraag/verlang ik nou iets geks. Hij stelt het oefenen uit omdat ik langer thuis zit maar hij zou gaan oefenen zo dat ik ook de deur uit kon om op te laden en daar denkt hij niet over na.. Ik ben je vrouw denk ik dan als je ziet dat ik het zwaar heb dan wil je diegene toch helpen helemaal als jr ermee getrouwd ben..

jaa goed vanje datje met iemand praat dit is zeker niet normaal niet aan je zelf twijfelen! hij hoort je bij te staan en niet uit te stellen juist nu is het de zwaarste tijd met een baby

Je gaat idd denken is deze relatie het wel waard.. kan het ook alleen doen zonder dit gezeik erbij. Ben ook gewoon bang dat als ze dan ouder is dat zij papa helemaal geweldig gaat vinden en dat ik dan word vergeten maar wel het eerste gedeelte van haar leven compleet voor haar gezorgd heb. Ik word er ook echt heel pissig om! Dan denk ik wees even een man en zorg voor je vrouw! Je gaat de deur uit met vrienden , je doucht zo lang je wilt. Je hebt altijd warm eten.. Ik verlies mijn vrienden dalijk hierdoor omdat ik geen tijd heb .. ik praat ook met zijn zusjes hierover en die luisteren vol verbijstering nat mijn verhalen en willen mij ook helpen. Bedankt voor je reactie in iedergeval! Ik moest het even kwijt en voel me door al deze mensen gehoord

Mijn familie woont gelukkig allemaal om de hoek. Maar je schaamt je bijna om dit te vertellen… mijn ouders zouden boos worden als ze dit wisten. Mijn moeder helpt gelukkig veel met oppassen. Die weet hoe zwaar ik het af en toe heb. Het kan heel eenzaam zijn op deze manier

Ja hij zei laatst nog ik weet niet hoe single moeders dit doen.. dan denk ik precies zoals ik doe want jij helpt niet.. Ga vanavond als de kleine slaapt opnieuw het gesprek aan met hem !

Ja ik word hier ook enorm pist om! Ik ga zo aan mijzelf twijfelen.. Cijfer mezelf continu weg probeer alle ballen hoog te houden en waar word meneer van de week boos om .. dat ik geen crackers in huis had.. dan denk ik je zit met je reet fifa te spelen! Had je zelf ook ff kunnen lopen. Het doet dan ook zo pijn als ik bij andere zie dat het goed gaat en die lekker op stap zijn met vriendinnen. Waarom heb ik dit! Vanavond ga ik nogmaals gesprek aan zeggr dat ie wat moet doen anders is hij mij kwijt.. en tegelijkertijd zal hij haar dan weinig zien als hij niet voor haar kan zorgen.. maar soms vraag ik me af vind je dat wel erg. Je leeft nog compleet zoals voorheen..

Aan jezelf twijfelen is een normale reactie, maar het is niet nodig. Je weet dat zijn gedrag niet hoort, anders had je dit ook wel met anderen besproken zonder bang te zijn voor gezichtsverlies voor hem. Heb je een beetje helder wat je hem wil vertellen? Het kan helpen om het eerst op te schrijven. Goed dat je wil vertellen wat hij moet doen, vaak werkt het constructiever om te benoemen wat je wilt ipv wat er nu niet goed gaat.

Vraag me ook af waarom begin je dan aan een kind? Mijn partner ook autisme en heeft in de kraamweek alle luiers gedaan, doet nu vooral boodschappen en koken naast zijn fulltime baan en als ik het ff niet trek dan neemt hij haar over (3,5 mnd). Ik doe ook meeste zelf, maar hij is wel echt betrokken..