Hoi mama’s,
Even wat van me afschrijven/delen. Vandaag had ik zoooo mijn dag niet! Mijn zoontje is aanstaande dinsdag 11 maanden en ieder kindje ontwikkeld zich in zijn/haar eigen tempo maar man hey! Opmerkingen die sommige mensen af en toe maken denk ik pffff waar bemoei jij je mee.
Vandaag liep ik dus in de supermarkt en mensen hebben blijkbaar de gewoonte om baby’s/kinderen zomaar aan te raken waar ik totaal niet van gediend ben en er altijd wat van zeg. Vandaag zwaaide dus een vrouw naar mijn zoon (hij zwaait nog niet) en hij deed niks terug waardoor zij direct zei “Ooohhh 11 maanden en nog niet kunnen zwaaien of praten?!!”
Ik moest even tot 10 tellen en zei er heel beleefd wat van maar man hey soms raak ik echt enorm gefrustreerd van zulke opmerkingen en denk ik het komt vanzelf wel! In mijn geval heeft mijn zoontje de eerste 4 maanden van zijn leven kritiek gelegen en letterlijk uit de dood opgestaan dus mag überhaupt blij zijn dat hij er nog is. Misschien ben ik daardoor extra gevoelig voor zulke opmerkingen maar denk vooral waar bemoei je je mee?! Zo neerbuigend hoe mensen af en toe doen. Laat mensen, baby’s, kinderen lekker in hun waarde!!
zooooooo, sorry voor me lange verhaal maar ik ben het nu even kwijt :) hahaha.