Zijn er meer moeders die dit herkennen? Onze dochter is eigenlijk altijd een goede slaper geweest. En 's nachts gelukkig nog steeds. Maar overdag lukt het gewoon echt niet meer! Zodra we haar in bed leggen draait ze om en gaat zo snel mogelijk staan. Dit blijft ze eindeloos doen en het gaat van lachen langzaam naar huilen. Uiteindelijk halen we haar er dan maar weer uit. Meestal proberen we het maximaal een half uur.
Slapen doet ze op t ogenblik overdag alleen nog in de auto of tijdens het wandelen. Wij komen nergens meer aan toe, want als ze wakker is, is ze alleen maar aan het kruipen en wil ze zich overal optrekken tot staan. En vanwege het weinige slapen en duidelijke (over)vermoeidheid is het vaak veel jengelen en of huilen. Sprongetje? Regressie? Fase?