Schoonmoeder

Jeetje ik blijf maar nieuwe topic starten hier in deze groep. Mijn sociale contacten zijn zo erg minder geworden sinds ik de kleine heb vandaar dat ik hier mijn hart lucht. Mijn man en ik zijn nu 2,5 jaar getrouwd. In eerste instantie wilde zijn moeder niet dat ik met haar zoon zou trouwen. Hij is 1 van haar 7 kinderen maar wel de lieveling. Mijn man heeft moeite gedaan en uiteindelijk heeft ze het geaccepteerd. Nou onze relatie was ook gewoon goed. Totdat ik in november ben bevallen van mijn zoontje. Ze is zo erg anders geworden. Zo erg jaloers misschien? Ze maakt van die opmerkingen tegen andere schoonzussen waar ik gewoon bij ben, met ohhh ze heeft hem een te strakke trui aangetrokken, ze heeft hem vast, maar hij wil lekker op de grond spelen, hij wil eten. Ik denk dan hallo ik ben er gewoon hè! Of van die nare opmerkingen maken. Ik merk ook dat ze in het begin nog aan het inhouden was maar nu lak aan me heeft en gewoon lekker zegt wat ze wil zeggen. Van alle schoonzussen ben ik diegene die met haar naar buiten gaan om lekker ergens te ontbijten, of te picknicken in een park, ik doe het dan voor voor mijn man omdat hij er gelukkig van wordt, en ergens vind ik het ook zielig voor haar omdat ik denk ja haar lievelingszoon is nu getrouwd en heeft een kind, zou misschien voor haar moeilijk moeten zijn? Andere schoonzussen komen gewoon niet vaak bij haar, maar ondanks dat heeft ze wanneer we met z’n allen zijn toch de pik op mij. Dan denk ik waarom? Ik neem je mee om leuke dingen te doen, ik bel je vaak, ik koop cadeaus voor je, ik lach met je, ik geef je tijd, waarom ben je dan toch nog gemeen tegen mij. Mijn man kiest sowieso kant van zijn moeder. Hij erkent wel dat zijn moeder mindere dagen heeft en dan niet aardig is naar mij, soms zelfs vals, maar hij geeft aan dat ik geduld moet hebben. Hij wil haar ook niet aanspreken want dan wordt ze “ziek”. Mijn moeder heb ik verteld hoe ik me voel, maar die is zooo bang dat dit op een scheiding afloopt dat ze zegt dat ik geduld moet hebben. Ik twijfel ook heel vaak aan mijzelf, van ben ik anders niet lief voor haar of misschien onbewust gemeen? Wat is dat toch dat ze me niet mag. En vooral sinds mijn zoontje er is. Ik voel me eigenlijk in de steek gelaten door mijn man. Ik snap dat zijn moeder belangrijk is, maar hij vergeet zijn vrouw hierin. Oké ik moest even mijn hart luchten. Ik ben benieuwd of er meer vrouwen zijn die zoiets meemaken met hun schoonmoeder en hoe je er dan mee omgaat. Ik weet ook dat er een topic is over schoonmoeders, maar dat is van een jaar geleden.