Onze zoon van 9 maanden de laatste tijd een prima slaper. We hebben uiteraard al een paar slaapregressies achter de rug, maar deze spant voor mij echt de kroon. Ik merk ook dat het mij/ons begint op te breken en ik steeds minder geduld heb. Het is elke avond en nacht een strijd om hem weer in slaap te krijgen, soms wel twee uur lang. Een klein flesje of wiegen helpt niet. Alleen afleiding werkt, maar dan slaapt hij niet. Ik zie dat hij moe is maar gewoon niet in slaap valt. Enorm zielig dus.
Iedereen om ons heen zegt dat het een fase is, maar de moed zakt me nu wel een beetje in de schoenen. Tegelijkertijd voelt het ook echt als falen. Als moeder moet je hier toch geduld voor hebben.. Gelukkig doen mijn partner en ik het samen, maar ik zie hem ook steeds vermoeider worden. Iemand tips om hier doorheen te komen?