Tips? Dagen alleen thuis met baby niet zo leuk

Ik herken dit wel, als ik met die gevoelens zit maak ik me ook wel zorgen of ik het ouderschap nog wel zo leuk vind als ze nog ouder wordt. Herken je dat ook?

Wandelen helpt voor mij trouwens enorm. Ze ziet vanalles wat haar bezig houdt en waar ik over kan vertellen

Heel herkenbaar! Met name met m’n eerste had ik hier last van. Nu met de tweede kan ik het meer loslaten en accepteren dat dit bij het ouderschap hoort. De dagen op m’n werk kunnen echt als een dagje ‘vrij’ voelen. Weet dat je niet de enige bent en dat je nog steeds een geweldige mama bent voor je kleintje!

Hoe ervaar je nu het ouderschap met je eerste als ik mag vragen?

Ik herken heel erg wat je omschrijft. Ik vind de dagen lang, ondanks dat ik enorm gek ben op mijn dochtertje en heel erg van haar geniet. Ik kijk uit naar de momenten dat ze weer een dutje doet zodat ik even kan bijkomen, want ik vind het ook zwaar. Ik ga eigenlijk iedere dag met haar even weg. Al is het naar de winkel om een boodschapje te halen. Op die manier blijf je een beetje uit de sleur en ben je ook onder de mensen. Misschien helpt dat jou ook? Of regelmatig met iemand afspreken. Dan heb je iets om naar uit te kijken en heb je ook even weer andere gespreksonderwerpen. Maar weet dus dat je niet alleen bent. Het is enorm herkenbaar en ook het gevoel van falen herken ik zo erg. Het voelt alsof je van alles net niet genoeg doet waardoor je telkens faalt. Je doet het sowieso super goed en het feit dat je je zorgen maakt over of je wel genoeg met haar doet betekent dat je juist heel veel liefde en zorg geeft. Daar gaat het om!

Hmm nee dat niet, ik realiseer me wel dat ik het zeker niet altijd leuk vind.. Aleen ik hoor wel van vrienden dat het makkelijker wordt omdat ze steeds meer zichzelf gaan entertainen. Ook als er dingen dwars zitten kunnen ze het gewoon zeggen. Dus opzich ben ik daar niet bang voor. Wel voel ik me een soort van schuldig dat ik het dus niet altijd leuk vind. Wandelen deed ik eerst wel veel meer en is een beetje verwaterd. Ik ga dit proberen weer op te pakken! Ik hoop dat het voor jou ook weer leuker of beter of makkelijke wordt!

Hoi, ik herken dit ook wel. Ik was blij toen ik na 3 maanden weer kon gaan werken want alleen maar thuis zitten met een kleine is heel vermoeiend. Ik voel me meer in balans nu ik 3 dagen per week werk. Op mijn dagen thuis probeer ik ook altijd even naar buiten te gaan. Voor boodschappen of om te gaan wandelen of naar de speeltuin. Ze kan nog niet veel doen daar maar kijkt ook graag naar andere kindjes. Succes! Je doet het goed!

Dit is helemaal ok. Ik ben er ook achter dat ik de babyfase gewoon niet zo leuk vindt. Bij mijn oudste voelde ik me net als jij, en nu bij mijn jongste merk ik dat het vaak gewoon een gezellige bende is, maar ik het meteen weer heel saai vind als mijn baby er alleen is. Er komt een fase die je leuker en makkelijker gaat vinden!

Ik herken het wel. Wat mij helpt is een vaste dagstructuur: Tussen opstaan en het eerste dutje doe ik het huishouden. Met een beetje geluk ben ik eerder wakker en douche ik voor de kleine wakker is, anders zit dat er nog tussen. Ze krijgt ook een fruithapje in dit tijdvak, dus ik stofzuig en dweil vlak voor ze naar bed gaat. Tijdens het eerste dutje doe ik hoogstens de kattenbakken en de was ophangen. Verder doe ik iets voor mezelf, de laatste tijd probeer ik te lezen. Na het dutje een broodje, spelen, samen klieren, etc. Echt samen in elk geval. Als ik naar het winkelcentrum moet, doe ik dat ook in dit tijdsbestek. Na het laatste dutje gaan we naar buiten voor boodschappen en daarna ga ik koken. Ergens gedurende dit moment komt mijn partner thuis en speelt nog wat met haar. Tussendoor praat ik veel tegen haar, lees een keer een boekje voor, laat haar lekker ronddrentelen terwijl ik door mijn telefoon scroll en een oogje in het zeil houd, etc. 's Avonds doe ik niks meer. Ik ben al de hele dag in touw. Misschien de was opvouwen, want dat vind ik een ontspannen klusje.

Makkelijker! Ze is nu 4 jaar en ik kan veel meer genieten. Activiteiten en interesses veranderden, waardoor ik t makkelijker vond om samen dingen te doen. Groeiende zelfstandigheid helpt ook. Ik weet dat ik me toen heel eenzaam heb gevoeld. Dus super goed dat je dit bespreekbaar maakt.

Wat een lieve reactie, fijn dat er toch zoveel herkenning is. Ik herken ook heel erg dat uitkijken naar die slaapjes, terwijl je dan toch juist die kleine hebt gekregen om ermee samen te zijn. Zo dubbel voelt dat, ook weer als falen. Anderzijds ben je nog altijd een individue met een eigen leven, dus even iets voor jezelf doen is heel normaal! Ik merk idd wel dat als ik iets gepland heb zo een dag makkelijker is. Maar dan komt er weer het 'ritme angst' om de hoek kijken. Plus ik ben op een of andere manier altijd bang voor een auto ongeluk, mijn familie en vrienden zijn niet op wandel afstand. Ik ben een goede chauffeur met een goede auto en goede kinderstoel en toch denk ik altijd, wat als er iets gebeurd? Dus dat beperkt me ook weer iets. Denk dat ik het toch weer moet gaan doen :)

Ja het is ook echt niet gek dat je uitkijkt naar de dutjes, want je bent de hele dag in de weer met je kindje. Een beetje me time is ook belangrijk en goed voor je haha. Ritme angst herken ik ook. Ik vind het belangrijk dat mijn dochter op tijd naar bed gaat en op vaste tijden eet om in een ritme te blijven. Ik ga daarom op de momenten dat ze langer wakker is (dus vaak na haar 2e dutje in de middag) even weg. Ik vind vooral van 4 tot 7 pittige uurtjes, omdat ze dan echt wel moe is van de dag en dan voelt het wel een beetje als uitzitten. Daar voel ik mij dan ook weer schuldig over haha. Misschien kun je eerst kleine stukjes gaan rijden om weer wat zelfvertrouwen te krijgen in het rijden met je kindje? Mijn familie en vrienden wonen ook allemaal niet dichtbij, dus auto rijden ontkom ik niet aan maar doordat ik het vaak doe wordt het ook makkelijker. Misschien juist ook voor binnendoor wegen kiezen die wat veiliger voelen.

Heel herkenbaar, ik ervaar het al in totaal 9 mnden. Sonds kort ben ik begonnen met werken en wat een verademing. Alle muren kwamen op mij af. Na middag dutje gingen we altijd even naar buiten (boodschappen doen, met ouder zoontje naar de speeltuin enz). Nu met hapjes is het weer even lastig om te plannen, slaapje fles hapje, dit alles moet ook nog eens voorbereid worden. Buiten een hapje geven is geen optie, alles wordt vies en ben ik meer bezig en raak ik in stres dan thuis. Ik heb een schoonmaakster die om de twee weken komt. Verder gebruik ik vaak een robotstofzuiger mits ik alle speelgoed heb opgeruimd. Een kruimeldief of steelstofzuiger is ook een redmiddel. Verder is het een fase wat tot ongeveer 2 jaar duurt. Daarna beginnen ze ietsjes zelfstandiger te worden (minder geklieder, alleen kunnen spelen, communiceren). Het is echt even doorzetten…

Wat ik wel eens doe is de baby in de kinderwagen zetten en dan in de tuin of voortaan waar ik dan op dat moment ga “tuinieren”. Vind ze leuk om naar te kijken en werkt stressverlagend voor mama haha. Of ik zet de box in de tuin, dan kan ze turen en spelen tegelijk. Heb overigens geen grote tuin hoor. Sterkte !

Heel herkenbaar, niet alleen bij mezelf maar ook echt zo’n beetje alle moeders om me heen. Is ook gewoon pittig! Wordt makkelijker als ze ouder zijn, maar dan zijn er weer andere uitdagingen. Je kan niet met ze, je kan niet zonder ze. Zo voelt t vaak althans haha. Nee wordt beter, maar ik vind baby’s en slechte nachten gewoon echt heel intens! Je bent zeker niet de enige!

Oh ik herken dit zo erg! Zie al wel goede tips en herkenbaarheid voorbij komen gelukkig. Maar herken het zo erg.. Ik heb ook geen vriendinnen met kids dus afspreken daarmee is ook anders op de een of andere manier