Benieuwd naar ervaringen.
Toen ons zoontje geboren werd wist ik het direct, dit is geweldig. Als het aan mij ligt wil ik wel 4 kinderen. Maar realistisch gezien, de wens voor een tweede is intens groot.
Maaaar.. mijn partner wou dit voor de tijd al niet en nu nog niet. Hij heeft er tig redenen voor die ik accepteer. En ergens denk ik, liever samen dolgelukkig en gezegend zijn met een kindje dan een gezin met een ongelukkige vader met twee kinderen. Het is al zover dat hij een afspraak gaat maken voor een knipje. Dit is voor mij heel pijnlijk.
Ik accepteer zijn keuzes maar de pijn blijft. Ik begin er bewust niet dagelijks over omdat ik geen druk wil leggen want zijn keuze staat vast.
Hoe gaan jullie hiermee om of iemand ervaringen?