Zwanger na verlies

Hi! Je verhaal is heel herkenbaar. Ik heb mijn eerte kindje laten gaan met 16 weken na een negatieve NIPT en vruchtwaterpunctie. Ik ben nu moeder van een 7 maanden oude gezonde zoon. Ik was binnen een mum van tijd weer zwanger. Maar dan beginnen de zenuwen. Ik ging er bij iedere uitslag vanuit dat het 'niet goed' zou zijn. Ik kon ook niet van m'n zwangerschap genieten tot er een goede NIPT uitslag kwam. Wat intens is dit hè? Ik ben me vooral op mijn zwangerschap gaan focussen en geprobeerd zo blij en gezond mogelijk te zijn voor mijn zoontje. Langzaam komt er vertrouwen dat het nu echt goed is. Al zal er altijd een flink litteken blijven van de vorige ervaring. Het heeft mij als moeder wel getekent. Maar ik geniet zo ontzettend van de kleine man. Ik hoop dat je ook langzaam vertrouwen in de situatie kan krijgen. Wees niet te hard voor jezelf. Het is niet niks. Veel sterkte en gezondheid gewenst! ♥️

Wat ontzettend heftig wat je mee hebt moeten maken. En gefeliciteerd met deze zwangerschap. Ik heb niet precies dezelfde ervaring, maar had (door lang fertiliteitstraject en miskraam) geen vertrouwen in mijn lijf en durfde niet te vetrouwen op een goede afloop. Psycholoog met emdr (traumabehandeling)heeft erg geholpen, kan ook flash forward. Ik heb dat bijv. voor de bevalling gedaan. Verder niet te streng zijn naar jezelf, je voelt wat je voelt. Hopelijk ga je je beter voelen als je je kindje goed gaat voelen en soms iets durft te kopen. Ik ben toen soort therapeutisch elke week iets kleins gaan kopen. En dan niet alleen functionele dingen, maar dingen die je mooi of leuk vindt. Dat mag. En bij mij is het vertrouwen uiteindelijk wel toegenomen, maar ik was pas echt opgelucht toen ik een gezond kindje in mn handen had. Geef vooral goed aan bij de hulpverleners wat je nodig hebt.

Geen woorden kan je pijn omschrijven en je angst is compleet normaal en mag er zijn. Waarschijnlijk weet je dit al maar je hoeft niet altijd alleen maar positief te denken en al je negagieven gedachten te vermijden dat werkt juist averechts. Zodra je angsten, onzekerheden twijfels, verdriet naar boven komen laat die maar komen en laat ze allemaal over je heen spoelen. Huil, gil, op je kussen slaan, dingen kapot gooien, schrijven, dansen, praten wat jou maar helpt om alles te uiten en je lichter te voelen erna. Je kan niet meer doen als je best en sommige dingen zijn out of your control en lopen zoals ze lopen. Focus op je prachtige journey die je nu beleeft en gelukkig zijn er heel veel vrouwen die het zelfde hebben meegemaakt en hun regenboog baby in hun armen hebben gekregen.❤️ You got this mama, zorg goed voor jezelf💞

Hee, je verhaal raakt mij heel erg. Wij hebben in juni 2022 ook ons eerste zoontje moeten laten gaan met een zwangerschapsduur van 21 weken. We hebben nu inmiddels een kerngezond, superlief zoontje van 7 maanden. Bij ons eerste zoontje kwam uit de 20 weken echo dat hij trisomie 18 had. Dit was niet uit de NIPT gekomen omdat het een mozaïek variant was. De periode daarna heb ik als heel heftig, emotioneel en uitputtend ervaren. De wens voor een kindje was er wel enorm en na 3/4 jaar was ik ook opnieuw zwanger. Wat voor mij heel erg hielp tijdens deze zwangerschap was erover praten, met vrienden, familie, maar ook op mijn werk. Ik voelde me hierdoor gesteund en de zorgen die ik had werden een stuk minder. Ook probeerde ik heel erg in het moment te leven en iedere “goede echo” te zien als een stapje dichterbij het krijgen van een gezond kindje. Verder heb ik wel ook net voor en tijdens de tweede zwangerschap EMDR therapie gehad om te helpen met het verwerken van het trauma. Ik had moeite met het accepteren van het verlies en deze therapie heeft ervoor gezorgd dat ik een stuk rust heb gevonden. Ik snap jouw zorgen heel goed en weet ook dat bepaalde echo’s die goed waren bij mij alsnog vragen opriepen van “ja, maar wat als…”. Ik durfde ook heel lang niks nieuws meer te kopen. Iemand zei toen tegen mij: Probeer het vanuit de andere kant te bekijken. In principe gaat en is alles goed, totdat het tegendeel bewezen is. Dit heeft mij een beetje als “mantra” door de periode heen gesleept. Het moment dat ik mijn tweede zoontje in handen kreeg, gezond en wel, was onbeschrijfelijk. Dit is voor iedereen een prachtig moment natuurlijk, maar voor mij was het echt dé geruststelling dat hij er echt was en ook echt oké was. Ik kan alleen nog maar meegeven; geniet, geniet, geniet, het gaat zo snel en het gaat echt goed komen. Veel sterkte de komende periode 💜💜

Enorm herkenbaar. Hier een kindje verloren december 2022. Met 13 weken kwamen we er dmv een echo achter dat het hartje gestopt was met kloppen. Mijn lijf had NIKS door. Een missed abortion dus.. Na de miskraam binnen drie maanden weer zwanger van onze dochter (nu 8 maanden). Ik had totaal geen vertrouwen in mijn lijf bij deze tweede zwangerschap, want mijn lijf heeft het toch niet door als het mis is. Wellicht een heel ander verhaal, maar toch herkenbaar. De tweede zwangerschap ging overigens probleemloos en ik ben met 38 weken bevallen van een pracht dochter. Sterkte voor de komende tijd. You got this 🤍

Wij hebben een gezond kindje gekregen na een zwangerschapsverlies op 30 weken. Ook wij hebben er helaas voor moeten kiezen om de zwangerschap af te breken wegens ernstige afwijkingen (hersenen in ons geval). Rust en vrede heb ik nooit gekregen in mijn volgende zwangerschap, ik bleef het tot op het einde mega spannend / eng vinden en durfde ook niet te binden met het kindje bang voor weer een verlies en weer die intense rouw. Hij is nu acht maanden en het verlies is 2 jaar geleden. Het verdriet wordt nu iets minder intens en mijn zoontje maakt mijn wereld wel een heel stuk mooier. Het haalt de pijn niet weg, maar vervangt wel een groot deel in mijn hart ❤️

Hey! In het boek 'Een regenboog in jou' staan heel mooie getuigenissen, tips en inzichten om met je nieuwe zwangerschap om te gaan. Ik vind het zelf een héel mooi boek. Misschien heb je hier iets aan. Dikke knuffel!

Ja dit is een heel fijn boek inderdaad! Het ligt naast mijn bed en ik heb hem al meerdere keren gelezen 🌈