Hi. Wij zitten nu midden in een verhuizing en verwachtten eind november pas klaar te zijn. Ik weet, niet handig maar hadden niet veel keuze.
Nu is de enige familie die wij hadden en die zou kunnen helpen met de verhuizing (spreek ik voornamelijk over mijn vader), gigantisch boos omdat we dan 20 minuten verder op wonen... Hij noemde me klootzak en beschuldigd mij er van dat hij dan zijn kleinkinderen nooit weer zou zien. Ze zijn daar nu hooguit twee keer per week, wat ik al best veel vind van wat ik in mijn omgeving hoor. Ik heb ookal duidelijk gemaakt dat dit niet zal gaan veranderen maar dit gaat helaas de ene oor in en de andere weer uit. Vrijdag was ik bij ze om het te vertellen dat we daar naar toe gingen verhuizen en dat liep ook compleet uit de hand. Constant tegen mijn dochter zeggen: "ik ga je missen" of "dit is de laatste keer dat ik je zie" en dat echt meerdere keren.
Ik ben nu 36 week en 2 dagen zwanger dus het voelt ook alsof ik compleet in de steek gelaten word. We moeten nog zo veel doen en ik zit compleet in de stress. 30 november ben ik uitgerekend en dan moeten we de sleutels inleveren van onze huidige woning...
Ik weet nu ook niet wat ik wil. Wil ik nog dat onze kinderen contact gaan hebben met hem en dat ze daar nog mogen komen? Het feit dat hij zijn eigen ego niet even aan de kant kan schuiven en ons helpen puur omdat we 10 minuten verder gaan wonen dan waar we nu zitten? Wat moet ik hier mee 😴. Echt vermoeiend.