ADHD en zwanger

Ik ben opgehoord in medicatie! En sinds dien gaat het weer top haha

Ohh wat fijn! Ik slik sinds begin geen meds meer, maar mis het behoorlijk!

Waarom begin je niet weer? Of ben je gestopt ?

Ik ben uiteindelijk ook op aandringen van de psychiater van m’n meds afgehaald en sindsdien is het 1 grote strugglebus. Vooral m’n werk lijdt eronder, maar überhaupt lijkt er niks over van mijn emotieregulatie en blijft mijn brein geen seconde van de dag meer stil. Tot nu toe kan ik echt niet genieten van zwanger zijn, en het stomme is dat ik me daar dan weer immens schuldig en onzeker over voel. Wat een feestje 🙃

Ik was concerta aan het slikken en wilde daar sowieso mee stoppen om over te stappen op dex, maar toen werd ik zwanger, dus leek het me fijner om niet gecombineerd met hormonen meds te gaan afstemmen en de zwangerschap dus zelfstandig te gaan doen, maar moeilijk....

Ohh wat vlieg jij ook zo dubbel alle kanten op, ingewikkeld en herkenbaar! Ik werk ook nog als freelancer en vind het werk zooo niet boeiend meer sinds ik zwanger ben. Kan er met vlagen wel van genieten denk ik, maar soms voel ik me hormonaal net een puber.

Ik heb nog steeds geen medicijnen, maar werk op dit moment niet. Merk wel dat het huishouden doen een mega opgave is, vergeet te eten, heb 0 tijdsbesef en soms zo druk in mn hoofd. Maarja nog half jaar volhouden voor de kleine meid💖

Ik heb ook ADHD type 1 maar geen medicatie.. Het huishouden en alles op orde houden en overzicht krijgen is lastig.. ik probeer dagelijks als ik thuis kom 1 taak van het huishouden te doen en blijf communiceren met mn man dat hij ietsje meer moet helpen, zonder dat ik het hoef te vragen… dat helpt wel.. werken heb ik slechte en goede dagen.. er zijn dagen dat ik niets gedaan krijg.. andere dagen zit ik in een hyperfocus.. heb het maar geaccepteerd

Hier ook ADHD gecombineerde type en mag ook geen medicijnen meer:-( mijn hoofd is chaotisch, ik vergeet nog meer dan ik al deed en heb de concentratie van goudvis. Moeilijk om orde te houden thuis op orde te houden en dingen op te pakken. Ben van de zwangerschap al mega vermoeid, dus het hakt er allemaal nog harder in dan ik had verwacht.

Even dit topic weer aanschrijven. Ik zit met 2 dingetjes Hoe gaan jullie er mee om met de controledwang? En voor de mama’s met adhd die voor 2e keer mama worden; hoe was jullie bevalling? Ik vind het extreem lastig om taken uit handen te geven wat betreft huishouden. Heb al geleerd om andere zaken los te laten waar ik niet zoveel controle in kan hebben, maar dit lukt gewoon niet. VB: Wanneer mijn schoonmoeder hier is en ze ziet de wasmand staan omdat ik net de was uit de droger heb gehaald, gaat ze opvouwen. Maar dan op een totaal andere manier dan hoe ik het doe. Zodra ze weg is doe ik het allemaal opnieuw. Schoonmaken van fornuis enz exact zo. Het geeft mij gewoon stress…Maar tijdens de eerste week/weken ga ik hier natuurlijk ook geen energie of tijd voor hebben. 😅 Toen we de intake hadden met de kraamverzorgster gaf ze aan dat zij dus ook kookt, de was doet en kleine huishoudelijke taken zoals schoonmaken en sanitair schoonmaken enz. Ik kreeg al een kleine error en heb toen eerlijk toegegeven dat ik dankbaar was, maar het erg moeilijk vond. Ze stelde voor om briefjes met instructies te schrijven voor de belangrijkste zaken. Dit heb ik nu ook gedaan. Maar opschrijven hoe de handdoeken gevouwen moeten worden lijkt me dan toch een stapje te ver gaan. 🫣 Laat je dit automatisch los omdat je toch in je bubbel zit en vooral met baby en herstel bezig bent? Of hoe ga je hier het beste mee om? En tweede dingetje… Hoe ging jullie bevalling bij de eerste? Hadden jullie meteen die connectie met jullie baby’tje of is dat moeten groeien? Aan 1 kant ben ik extreem gevoelig, maar hecthingsgevoelens zijn lastiger voor mij. Ik ben bang dat ik niet meteen die band ga voelen. En misschien maak ik mij om niks zorgen en gaat het gewoon allemaal prima, maar kan de gedachten niet loslaten. Tipjes zijn altijd welkom! 🥰

Eerste punt; Ik heb hele erge controle dwang, ik kan het het best en de rest niet. Ik heb dit toen ik bevallen ben van mijn eerste heel erg los leren laten.. de boel de boel laten, je moet wel, en op een gegeven moment gaat dat beter. Andere doen het anders, maar dat is niet meteen fout. Bijv met die handdoeken, kan ik ook hebben. Eerder was ik ook alles opnieuw gaan doen, na m’n bevalling was ik blij als de kraamhulp ze had gevouwen en in de douche had gelegd, want dan kon ik me afdrogen. Tweede punt.. ik ben ook heel gevoelig en kan me of juist te erg hechten aan iets of juist helemaal niet. Aan mijn zoon was ik direct gehecht, soms zelfs echt tot het absurde aan toe, ook bij hem kon niemand het goed doen behalve ik. Maar ook dit gaat op den duur ten koste van jezelf. Heb hier wel therapie voor gehad, en ook dit leren los laten. Iedereen doet wat het beste is voor hem, papa, oma’s opa’s. Niemand doet iets wat niét goed is. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Anyway, hier allemaal helemaal goed gekomen! Maar snap je zorgen! Je mag me altijd een privé berichtje sturen, kunnen we er over praten!

Wow ik herken mezelf hier zo erg in! Dus ik lees mee.

Punt 2: Hier kwam die overliefde pas na 3/4 maanden hoor. Echt wel gelukkig en blij toen ze geboren was, maar hoe meer haar karakter zichtbaar werd hoe meer ik van haat begon te houden. Vind dat niet verkeerd, de ene heeft dat onmiddellijk en de ander doet er even over. Het is ook surrealistisch dat je ineens een baby in je gezin hebt!

Dank je wel dat je de tijd hebt genomen om zo uitgebreid te reageren! 🤗 Ik ga mijn best doen om het na de bevalling los te laten of wat je aangeeft de positieve kanten er van proberen te zien.. ☺️ en met de kraamverzorgster goed blijven communiceren.. En van het hechten; is idd exact dat hoe je het omschrijft. Of heel extreem of helemaal niet. Wellicht is het goed dat ik dit op voorhand met de verloskundige bespreek? Weet alleen niet zo goed wat ze met die info kunnen. Het idee dat bv mijn schoonmoeder alleen zou oppassen wanneer hij bv nog maar 3 maand is; krijg ik echt paniek. 😔 ik heb met mijn man nu een compromis gemaakt tot juni (want dan hebben we een tweede dag bij de gastouder) komt mijn schoonmoeder bij ons thuis oppassen en 1 van ons 2 blijft dan thuis werken zodat ze toch niet alleen is met de baby. Gelukkig is mijn man erg begrip vol hierin en snapt hij het ook wel. Maar wel heel fijn om te horen dat het allemaal goedgekomen is. ☺️ Wellicht dat ik je op termijn nog wel een privé berichtje stuur ☺️

Dank je wel voor het delen van jouw ervaring. 🤗 Gisteren een stukje gelezen dat dit blijkbaar wel vaker voorkomt dat moeders niet meteen die alles omvattende band voelen. Had je soort van schuldgevoelens toen je merkte dat het niet meteen “raak” was?

Oh ik kan echt nog niet bevatten dat straks mijn schoonouders of eigen ouders op gaan passen. Mijn schoonmoeder heeft het al maanden over dat ze “een vaste dag” wil, maar ik krijg gewoon error bij het idee. En in januari hebben we een bruiloft bij mijn ouders in de buurt, aan de ene kant vet handig, aan de andere kant zit het idee mij nu al niet lekker. Ik hoop echt dat ik daar nog wel relaxter in wordt als de baby er straks is 😅 Gelukkig heb ik een super begripvolle lieve partner, en is hij ook echt intensief betrokken geweest bij het traject van de pop poli. Voor wat betreft de controle drang is het voor mij echt een goede oefening dat ik mijn kindje ook supergraag mee wil geven dat iedereen dingen op zijn/haar eigen manier doet. En dat het niet erg is als haar manier anders is dan die van mama of papa. Zo afkeurend als mijn moeder kon doen, dat wil ik echt niet als voorbeeld geven, dus dat houdt ik mijzelf maar voor 😬

Ook dit snap ik.. had in het begin bijvoorbeeld geen moeite om hem alleen te laten bij mijn eigen moeder. Maar wel enorm bij mijn schoonmoeder. De eerste keer dat mijn zoon bij m’n eigen moeder ging slapen was echt al met twee maanden.. onlangs is die pas gaan slapen bij mijn schoonmoeder.. het is echt een schat van een vrouw en ze is mega lief met onze zoon, maar ik kon het niet los laten.. nu gelukkig wel, en dat scheelt ook weer. Maar ik snap je dus volledig! Echt een stukje OCD je kan dit altijd met de VK of de Kraamhulp bespreken, maar het CB maakt dit bijvoorbeeld vaak ook uit zichzelf bespreekbaar! Ze vragen er altijd naar en je moet ook een vragenlijst invullen, zij zijn er ook echt voor jou! En zodra je het niet trekt echt aan de bel trekken bij de HA. Een zwangerschap en een oasgenoren baby is niet niks, heeft zoveel impact op je, en ook op je mentale gestel!!’