Afkeer van mijn man

Puur hormonen... zou vanzelf over moeten gaan. Bespreek dit wel met je man en leg hem uit dat het daar aan ligt en specifiek aan hem. Het is even vervelend, maar best normaal. Ik vit ook vaker op die van mij dan voorheen 😉 Let er wel op dat de afkeer geen gewoonte gaat worden, anders zit je dalijk met een negatieve spiraal waar je niet meer uitkomt en blijf je jezelf uit gewoonte aan hem ergeren. Dus zodra je een keer genegenheid voelt, uit dit dan ook gewoon, dan komen jullie er samen wel uit 😊

Ik heb het juist andersom😭

Dit zijn echt je hormonen! Ik had dit bij mijn tweede zwangerschap en nu weer. Na de bevalling was het over 😂. We bespreken dit gewoon. En hij weet dat dit echt door de zwangerschap komt. Wat ook wel bijzonder is. Mijn vriend is afgelopen zaterdag naar India vertrokken voor een week voor werk. Ik keek daar zo naar uit dacht ah heerlijk even. Maar sinds hij weg is voel ik mij zo verdrietig en kan ik echt niet wachten tot hij thuis is. Mis hem zo enorm 😂. Zo leuk die hormonen

Ik had het tijdens het eerste trimester heel erg, daarna is het wel weggegaan. Alleen soms kan ik bepaalde sterke geurtjes niet verdragen, maar ook buiten de zwangerschap om had ik dat, dus mijn partner is het wel gewend als ik heel eerlijk zeg dat iets niet fijn ruikt en dan gaat hij zich voor me wassen of neemt ie wel afstand 🤭 voel me soms wel schuldig, maar met een sterke reuk is het soms lastig 🫣

Ik ook hoor, schijnt door feromonen te komen. @TS Ik zag elders op dit forum een hele hoop vrouwen aangeven dat ze dit ook hebben en dat het daarna weer weg gaat. Er zijn ook vrouwen die juist in het eerste jaar met de baby hun man niet kunnen uitstaan (om allerlei redenen) door hormonen. Dan is het belangrijk om ook tijd te investeren in de relatie (en even niet bezig zijn met het ouderschap, de nieuwe rol voor jullie beide)

Hier is het echt andersom. Ik denk dat dit wel over gaat hoor! Dit zijn puur hormonen. Goed praten samen en hem ook echt laten weten dat het niet aan hem ligt, ook niet aan jullie relatie maar aan de hormonen. Hier doen de hormonen het tegenovergestelde van jou. Ik kijk op de klok wanneer hij er is en ik ben echt een zwaan Kleef aan. Elke dag samen douchen, kriebelen op elkaars rug. En als hij zich terug trekt en z’n eigen ding doen dan zoek ik hem steeds op en knuffel ik hem en geef kusjes op z’n hoofd en dan ga ik weer weg 😂😂😂🤷🏼‍♂️ hij vind het gelukkig alleen maar leuk 🥰 kan me ook voorstellenden mannen dat niet leuk vinden

Ik kan mijn man in de nacht en avond niet uitstaan, z’n aanwezigheid, geur, geluid, ademhaling wordt er heleeeeemaalll kriegel van. In de loop van de dag veranderd dit en tegen de avond kan ik wel janken als hij niet wilt knuffelen, lekker bipolair😅 Hij ging 2 weken eerder op vakantie als mij en ik dacht joehoeeee nachten alleen dat wordt heerlijk slapen maar toen miste ik hem ineens vreselijk🙈