Angst voor bevalling

Ik merk dat dit bij mij nu langzaam ook begint de komen. Mijn bevalling an sich was prima (tis geen feest, maar hè), maar toen onze dochter 7 weken oud was zijn we in het ziekenhuis beland. Uiteindelijk is er ook een ziekte constateert die best veel invloed heeft op ons leven. Ik merk dat ik constant denk: "als alles goed gaat", terwijl er helemaal geen tekenen zijn.. Na 6/7 weken moeten baby'tjes het zelf gaan doen (daarvoor doen ze het nog op de bloedcellen bijvoorbeeld van mama) en ik merk dat ik die 'deadline' zo eng vind.. Ik geloof niet helemaal dat het deze keer helemaal goed gaat ofzo, alsof er wel iets fout MOET gaan..

Ik heb hetzelfde hoor! Misschien net even anders maar toch. 3 nov uitgerekend van m'n 3e kindje. Heb al 2 bevallingen meegemaakt. 1e was een droombevalling, zoals de verlos dat noemt, geen enkele schade en snel. De 2e bleven de schouders haken, verdenking om navelstreng om nek en m'n spoed naar ziekenhuis. Uiteindelijk een gezond kind maar het had allemaal wel kndruk gemaakt. Helemaal omdat de 1e vlekkeloos verliep thuis. 3e kindje schijnt was aan de zware kant te zijn. Ze hebben nu gemeten op 3000 gram ongeveer maar moet nog wel 3 weken, dus kan nog groeien. Ik flink op dieet. Wachten tot het spontaan thuis gebeurd en anders mag ik met 40 weken worden ingeleid om de groei wat te beperken. Bij de 2e was ik 2 weken over tijd. Ik word goed begeleid maar toch heb ik wel angst, vooral voor de pijn weer enzo.

Ik ben niet zo zeer bang voor de bevalling. Maar meer “hoor ik straks mijn kind wel geluid maken als het eruit is” vorige zwangerschap was een stilgeboorte⭐️. En ondanks dat deze zwangerschap goed verloopt is er een stemmetje die denkt “als hij straks maar levend komt”

Ik ben zo bang voor het ziekenhuis. Ik ben chronisch ziek heb echt trauma's overgehouden aan het ziekenhuis en hoe ze met je omgaan als longpatient mede ook door corona tijd. Ze hebben me letterlijk meermaals laten stikken bijna omdat er eerst een negatieve test moest zijn om aan het juiste percentage zuurstof en verneveling te mogen. Ook reageer ik op geuren en parfum hevig. Ik ben vorige opname zo ziek geworden van parfum van de verpleegkundige meermaals. Ik ben veel zieker naar huis gegaan als dat ik het ziekenhuis in ben gegaan. Ook is mijn zoontje op neonatologie beland en omdat ze niet goed met mij en mijn ziekte om konden gaan en ik zo ziek was na de longaanvallen heb ik hem de eerste 4 dagen amper gezien. Ik ben heel bang dat dat nu weer gebeuren gaat. Des te dichterbij de datum komt des te minder ik slaap en meer buikpijn ik nu al krijg. Ze hebben beterschap beloofd in het ziekenhuis maar dat doen ze elke keer weer. En nog nooit is het goed gegaan.

Voor mij mijn eerste kindje. Daarom heb ik het ziekenhuis gekozen, maar eigenlijk vind ik het ziekenhuis wel een beetje eng i.v.m traumatische ervaringen daar. Dus ben ook benieuwd hoe dat zal gaan eigenlijk 😅 Zou zelf ook vooruit willen skippen.

Ik ben niet bang, heb juist zin in, in de zin van kom maar op; ik wil mn baby ontmoeten. Enige waar ik tegenop kijk als t een keizersnede wordt.. ruggenprik/deels dan verlamd lijkt me heel naar..

Dat je ‘deels verlamd’ bent merk je echt niets van!😊

Nee he.. maar het idee maakt me wat angstig..