Angst voor huilbaby

Zelfs al krijg je een huilbaby, wat wil je er aan doen? Terugstoppen? Dan verman je jezelf en je slaat jezelf er doorheen met ups en downs. Je bezoekt allerlei mensen die hopelijk een oorzaak kunnen vinden, maar niet doen en net op het moment dat je alles compleet opgeeft zul je zien dat dit ook iets is wat goed komt en dat je meer aan kunt dan je denkt. Persoonlijk zou ik me pas druk gaan maken als het zo ver is. Stress is voor niemand goed 😉

Ik denk dat ‘jezelf vermannen’ op zo’n moment best een uitdaging is.

Hier 2 hele makkelijke kindjes en derde op komst. Lijken heel erg op elkaar qua slapen, hoe ze omgaan met regressies(alleen met 4 maanden) etc. Niet bang voor zijn! Dat overleef je ook wel weer. Ik maak mij er helemaal niet druk over. Als het zo is is het zo en daar kom je ook wel weer doorheen.

Ah top!! Bedankt voor je reactie, dat geeft goede moed 🥰

En ook een jongen en een meisje :)

Onze eerste kleine meid kon, 5, 6, 7 uur aan een stuk huilen. Al was ze die tijd continue op mijn arm, op mijn buik of in de draagzak. Dan huilde ze nog, behalve als ze de borst kreeg. We hebben zoooo veel dingen geprobeerd en gedaan. Ik werkte zelf op een babygroep van een kinderdagverblijf en dacht oprecht: Waarom kan ik dit niet? Na een pittig half jaar, vol met wallen en tranen bij ons allemaal. Hebben we nu een super vrolijke en lieve 2,5 jarige peuter die we nooit hadden willen missen. Dit is wellicht helemaal niet wat je wilt horen. Maar wat ik wil zeggen: wij houden super veel van haar en die eerste periode ben je eigenlijk snel weer vergeten!♡ ik kan het nu zelfs waarderen. Onze band is er super sterk door geworden!

Mijn zoon was een huilbaby, achteraf door de koemelkallergie. Ondertussen is hij bijna 2 en slaapt nog niet fantastisch. Maar ik denk dat het genoeg zegt dat we voor een 2e zijn gegaan. Ja het kan enorm zwaar zijn en soms jank je de ogen uit je hoofd als je een huilbaby hebt, maar die periode gaat voorbij en die "vergeet" je. Wat blijft zijn de leuke herinneringen en de liefde. Dus al krijg je een huilbaby, dat komt echt allemaal goed. Probeer niet teveel bang te zijn hiervoor en ga genieten.

Mijn zoon en dochter schellen anderhalf jaar met elkaar. Mijn dochtertje was de makkelijkste baby ooit en mijn zoontje was aardig pittig, hij huilde niet veel maar wou geen flesje hebben waardoor ik de eerste half jaar constant thuis zat en geen kant op kon. (Voordat mensen komen, ja ik heb alle flesjes geprobeerd die er maar waren maar hij moest er niks van hebben) uiteindelijk nam die gelukkig wel flesjes aan waardoor ik weer meer kon. Hoe moeilijk het soms kan zijn in het begin, je moet gewoon veel geduld hebben of leren te hebben.

Ik heb echt precies hetzelfde 🙀