Angst weer zwangerschapsvergiftiging

Eerste zwangerschap ook bevallen met zwangerschapsvergiftiging. Bij de tweede ook ascal gebruikt en bij verdenking op vergiftiging, ingeleid. Nu bij de 3e weeeeeer ascal maar nu heb ik juist een extreem lage bloeddruk. Ik begrijp mn eigen lichaam soms niet meer….

Ja gek is dat hè! Bij mij wordt ook de hele tijd gezegd zo lang het goed gaat blijven we positief maar vindt het zo lastig om mijn eigen lichaam te vertrouwen. Mag ik vragen met hoeveel weken je de tweede keer bent ingeleid?

Hey meis, Ik herken de angst! Ben bij de eerste bevallen met 36 weken door de gevolgen van PE. Nu slik ik ook ascal en heb ik een bloeddruk meter thuis vanuit het ziekenhuis waar ik iedere dag mijn bloeddruk opmeet en dat wordt meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis. Ik dacht dat het me wel rust zou brengen maar in tegendeel… iedere ochtend komt weer even de angst naar boven, angst om weer een rood scherm te zien met een te hoge bloeddruk. Ik probeer in meditatie en gebed wat rust te krijgen door op mijn lichaam te vertrouwen, en mocht dat niet altijd lukken dan probeer ik te accepteren en te verdragen dat de angst er ook mag zijn. Het is niet gek dat we angstig zijn, door het verleden. Meestal verdwijnt het dan vanzelf omdat ik me emotie/gevoel even toelaat… Dikke knuffel je mag me altijd een PB doen! 🫶🏻

Hee, vervelend om te lezen dat je niet zoveel vertrouwen hebt in een zorgeloos verloop van de rest van je zwangerschap :( Bij onze eerste dochter ben ik met 27 weken in het ziekenhuis opgenomen met zwangerschapsvergiftiging en ze moesten onze dochter met 30 weken halen met een keizersnee, omdat het zo slecht ging met mij. Ben nu 30 weken zwanger van nummer twee en gebruik ook ascal sinds 12 weken. Zelf ben ik nu veel bewuster van iedere mijlpaal die we aantikken en ben extra alert op de symptomen zoals hoofdpijn etc. Helaas ben ik minder ‘naïef’ dan in minder eerste zwangerschap en kan ook iets minder genieten daardoor. Dus herken heel erg dat het iets minder zorgeloos is en dat ik me soms ook afvraag of ik het weer ga krijgen. Desondanks probeer ik wel heel positief te blijven en het ook allemaal te laten gebeuren. Als ik het weer krijg dan gaan we er dan wel mee dealen. Stress is niet goed voor de kleine, dus ik probeer zo min mogelijk te stressen. Praten met m’n partner, vriendinnen en ouders werkt heel erg goed en af en toe gewoon flink huilen als het me te veel wordt helpt erg goed voor stress ontlading ( bij mij tenminste ;) ) Wellicht doe je dit al, maar praten over waar je precies angst voor hebt, kan heel erg helpen om het een plekje te geven of te relativeren. Zelf heb ik ook EMDR gevolgd om mijn eerste zwangerschap een plekje te geven en kan nu ook weer contact openemen met een psycholoog als ik angsten ervaar. Mij helpt het dus om te praten, maar je hoeft natuurlijk niet per se met een psycholoog te praten, maar kan ook met lieve mensen om je heen. Hopelijk kan je hier iets mee. Heel veel sterkte iig en fingerscrossed dat de rest van de zwangerschap (voor iedereen!)! Soepel verloopt, zonder complicaties :)