Bevalling

Ik wil er nu nog niet teveel over nadenken :D probeer wel regelmatig oefeningen te doen om mijn heupen te openen, diepe squats en zo, en op de fitnesszaal zitten.

Maar dat moment “is dit het nou” komt dat dan door de pijnstilling denk je? Of hoe moet ik dat voor me zien? Want ik vond het 3 bevallingen echt AFSCHUWELIJKE PIJN van 7 cm tot MET persen. ( zonder pijnstilling)

Iemand ook ervaring met dadels eten vanaf week 37? Kreeg de tip van een vriendin. https://holymom.nl/2-waarom-dadels-eten-je-bevalling-makkelijker-maakt/ Zij had een bevalling die liep als een trein zei ze. En als het de gemiddelde bevalling 5 tot 7 uur versnelt, dan ga ik dat wel doen! Haha.

Ik heb bij mijn eerste dadels gegeten. Uiteindelijk duurde de bevalling (van de eerste wee tot het moment dat mijn zoon er was) zo’n 16 uur. Maar kan niet zeggen of de dadels het versneld hebben en ik anders een dag bezig zou zijn geweest 😅 Het eten ervan was wel erg lekker en natuurlijk gezond. Deze keer ga ik ze weer eten, baat het niet dan schaad het niet.

Ik wilde het bad vooral voor de pijn opvangen verlichten als je meeste pijn hebt 5cm-10cm ontsluiting of na 7cm. Maar ik wilde me afzetten tegen de muur en geduw in mijn rug dus ik stond alleen maar in de douche(vaak water uit). Ik ben juist bevallen in het bad ipv voor de pijn eerder erin zitten. Ik vond het tot m'n vliezen braken ik gok die 7cm echt goed te doen zo lang als ik in de houding zat die ik fijn vond. Liggend deed het meer pijn. Daarna ff doorzetten maar heb ik ook maar enkele weeën gehad waar ik niet wist hoe de pijn te handelen/me geen houding kon geven. Al met al viel het me heel erg mee en vond in het een hele fijne bevalling, goed te doen iig! Maar dat kan natuurlijk ook heel anders gaan als er stress is of dingen gebeuren die je uit je bubbel halen of als het erg lang duurt, of wat dan ook. Maar vertrouwen en ontspanning helpt heel erg mee.

Wat mij erg hielp was een mantra in mijn hoofd die ik steeds herhaalde. Elke keer als ik een wee voelde opkomen zei ik tegen mezelf: laat maar komen. Je instinct is om jezelf te verzetten tegen de pijn maar de truc is om het toe te laten en te openen (zie dat visueel voor je). Mijn bevalling viel me erg mee, het duurde ook maar 6 uur dus dat is snel voor een eerste bevalling. Ik had genoeg aan het bad qua pijnstilling maar schroom niet om om medicatie te vragen als je het daardoor beter volhoudt.

Ik weet van mezelf dat ik een hoge pijngrens heb en ik laat alles ook altijd gewoon rustig op me afkomen. Ben van het idee dat vrouwen hiervoor gemaakt zijn en al sinds de mensheid bestaat moeten bevallen, dus waarom zou mij dat dan niet lukken. 🤪 Ik koos er dus voor om geen pijnstilling te nemen tijdens de bevalling. Ik had trouwens wel graag een badbevalling geprobeerd, maar dat mocht niet omwille van de streptokokken bacterie die bij mij aanwezig was. Het punt waarop de pijn zo aanwezig was dat ik dacht 'shit, als dit nu nog uren zo gaat aanvoelen dan had ik toch echt beter iets gevraagd 😅' waren de persweeën blijkbaar begonnen en nog geen half uur later was ons meisje daar. 🥰 Ik hoop deze keer op een even vlotte bevalling en zal het waarschijnlijk terug zonder pijnstilling proberen.

Ik zou proberen om er heel open in te staan en het op je af te laten komen. Mijn bevalling ging relatief vlot, maar was daardoor ook heel intens. De ontsluitingsweeën vond ik heel pijnlijk. Ik had een bevalbad gehuurd en het enige wat voor mij werkte was daarin de weeën opvangen. Toen ik dacht het is niet meer te doen, ik moet naar het ziekenhuis en pijnstilling zat ik op 10 cm… Persfase duurde wel lang maar vond ik niet pijnlijk. Ik kwam juist weer een beetje bij en kon tussendoor praten wat ik bij de laatste cm’s van de ontsluiting niet kon. Wel in bed bevallen omdat ik in het bad te relaxt was. Ik kijk er een klein beetje tegenop maar ik probeer ook in m’n achterhoofd te houden dat ik het kan en dat het goed komt! Wat denk ik ook goed is is om (evt. samen met je partner) een informatieve cursus te volgen over bevallen en ik heb zelf ook zwangerfit sportlessen gevolgd met aansluitend een theorieles. Dat gaf mij wel veel inzichten.

Het is nu mijn 2e bevalling. Bij de eerste vond ik het zo bijzonder dat ik zwanger was en dat ik mocht bevallen, ik ging er van uit dat het vreselijke pijn was maar dat alle vrouwen dit kunnen zelfs zonder pijnbestrijding. Dus ik dacht ik ga thuis bevallen, laat die bevalling maar komen kom maar op. Alles als heel positief ervaren. Misschien ook omdat ik uitging van het ergste en het daarom allemaal wel mee vond vallen…. Nu bij de 2e nog gesprek gehad over de 1e bevalling en nu zie ik ook de 2e bevalling helemaal zitten lekker thuis