Bijna 34 week en er nu al helemaal klaar mee

Ja dat zou ik graag willen. Maar heeft geen zin. Krijg wel meer van dat soort opmerkingen… gelukkig woon ik op afstand. 🙈

Hier zwanger via ICSI en ik vind juist dat ik extra mag zeiken😂 We hebben ons lekgeprikt om dit kindje in ons buik te krijgen, volgens mij is het wel helder dat ze gewenst is. Wil nog niet zeggen dat ik er blij mee ben dat mijn lichaam overgenomen is, dat ik niks meer kan of mag, dat ik ook nog steeds bang ben dat er iets gebeurt, dat ons leven compleet gaat veranderen maar nog niet helemaal zeker hoe... Ik was in t begin met de HG ook gewoon boos.. ik vond 't niet eerlijk dat we al zo'n rotte aanloop hadden om zwanger te worden, en dan word ik ook nog eens zo beroerd?! En ja, ik ben ook echt dankbaar.. maar genieten zit er voor mij gewoon niet in.

Nou, precies. Het kindje is echt mega gewenst… maar eerste 3 maanden was ik beroerd, vanaf 18 weken begon brandend maagzuur, iets over de 20 weken begon enorme pijn in mijn rug en heup (wat dankzij fysio beter gaat) en nu… ben ik gewoon moe, op, kapot. Kind is heel erg druk, zit ook hoog en alles wordt gewoon verdrukt. Ik begon tegen mijn man over inleiden met 38,5 week en hij zag dat echt niet zitten. Vond dat ik moest doorzetten en geen uitwegen moest zoeken. Speelt ook mee dat schoonzus ook zwanger is (1x seks en zwanger) en echt gewoon in dezelfde week uitgerekend. En dat heb ik de hele zwangerschap al superkut gevonden en ben ik enorm verdrietig om. Want de zwangerschap is daardoor ook nog niet van mij alleen. Ik ben er gewoon klaar mee…

Oh bah, en t gaat haar zeker ook nog eens heel makkelijk af? Mijn neefje (zoon tweelingzus van m'n moeder/mijn peettante) wordt een paar weken eerder vader. Zijn denk ik bijna een jaar bezig geweest. Ik vond 't echt heel stom dat t eerste wat m'n moeder tegen me zei was dus dat zij ook een kindje verwachten. Tis wat verder weg, 'merk' er weinig van, maar tis toch een soort van jammer om niet de enige te zijn in de familie. Bij jou is t ook nog eens een stap dichterbij, kan me goed voorstellen dat dit niet leuk is (ookal gun je het hun ook).

Heel veel herkenbara. Dacht ook zal geweldig zijn zoals moeder oa omschrijft, maar no way. Misselijk en beroerd en daardoor in begin afgevallen., ziekgemeld op werk de hele zwangerschap. Vooral veel op bed en bank gelegen. Niet altijd voor eigen zoontje kunnen zorgen. Sociale dingen afzeggen, niet sporten. Daardoor bekkenklachten. Nu met super traag en scheef lopen voel ik me nog het beste van de hele zwangerschap dus ik vind het nu wel best. Pijnlijke trappen ook wel en super beweeglijk maar ik vind het gewoon niet chill voelen. Ik zorg wel dat ik nooit meer zwanger wordt, want zo vind ik het vreselijk. Kindje kijk ik wel naar uit:)

Hier ook de tweede en het schuldgevoel naar mijn dochtertje van 2,5 maakt het echt zoveel moeilijker dan het al is ☹️.

Makkelijker dan mij schijnbaar… zij gaat zaterdag nog even mee naar een pretpark en daar heb ik vriendelijk voor bedankt. Ik was na paar uurtjes op het werk daarna helemaal kapot. Nee iedereen kan me nu de boom in. 🤣

Voelen jullie je nog steeds zo mweh? Hier neemt het weer af. Alsof de maan even verkeerd stond haha

Hier ook wel iets. Maar komt ook omdat ik goede gesprekken heb gehad in het ziekenhuis en iets meer richting acceptatie ga.

Ik voel me ook weer beter, een paar nachten wat beter slapen maakt een hoop verschil..

Hier ook wel wat beter weer, maar vooral doordat ik de knoop heb doorgehakt en nu nog maar halve dagen werk en met 6 weken met verlof ga ipv 4.

Allemaal lekker actie ondernomen!

Hier helaas nog niet. Ik heb echt moeite met prioriteiten stellen en vooral mezelf als prioriteit stellen. Ik schreef een paar dagen terug hier dat ik uitkeek naar deze week omdat ik eindelijk minder zou gaan werken, maar ipv minder werken juist alleen nog maar overuren gemaakt. Deze week werk ik ook zes dagen en ik zit nu al vol. Ik heb enorme heimwee naar mijn ouders en het doet mij echt zeer dat ze zo ver weg wonen en, doordat ik zoveel werk, ze ook dit weekend niet even kan bezoeken. Slapen gaat ook niet zo lekker omdat de kleine aan het indalen is. Dus door de vermoeidheid slaan die hormonen en emoties ook weer lekker op hol 😅

Gedeeltelijk, door het indalen zijn sommige dingen beter geworden, maar ook weer nieuwe klachten erbij 🤭 wat mij betreft mag ze alsnog wel wat vroeger komen dan de uitgerekende datum 🫣

Het helpt wel dat het einde dichterbij komt, maar fysiek voel ik me echt niet beter…. Hier ook aan het indalen, maar dat levert alleen maar meer klachten op. Nog maar 3 (halve) dagen werken en dan verlof. Dat is wel een fijn vooruitzicht, vooral mentaal, want dan komt de baby dichterbij! Het werken zelf vind ik voor die 3 ochtendjes per week ook wel een lekker afleiding en fysiek niet zwaarder dan thuis zijn.

Eergisteren in het ziekenhuis gelegen ivm vochtverlies (33 weken) Gelukkig was het geen vruchtwater maar het bleek wel al dat ik voorweeen heb en dan mijn kleintje al ingedaald is. Ik heb van de verloskundige acuut moeten stoppen met werken dus ik ben vroegtijdig met verlof en om heel eerlijk te zijn.. wat was ik hier aan toe!! Ik lig al 2 dagen alleen maar bij te slapen.. laatste loodjes dames!!

Nou, ik dacht “even” naar de etos en AH te gaan. Pfff ik ben echt helemaal dood. Ben nu 34 weken. Heb echt respect voor de vrouwen die nu nog werken. (Ik zit al langer in de ziektewet) De baby ligt hoog, vanochtend met haar billen gewoon echt tegen mijn maag… constant brandend maagzuur, buiten adem, hartkloppingen. Ik heb er wel wat moeite weer mee.

Ik heb juist andersom. Ik vind het heerlijk, maar wordt helaas over een week of 3,4 al ingeleid.. nu scheelt het ook dat mijn buik niet groot is dus ik al die kwalen niet heb.

Ik ben 33w en er al helemaal klaar mee. Kleine is al ingedaald wat ook weer de nodige pijn geeft en sinds gisteren heb ik voorweeen. Slapen is een drama terwijl ik dood op ben. Zometeen ga ik maar eens kijken of warmwater zwemmen wat helpt want ik wordt er moedeloos van als ik bedenk dat ik nog zolang moet. Voel me tegelijk ook zo een zeikerd🫠🥲

Ik rakel dit topic weer even boven want moet het even kwijt… 37+2 weken vandaag. En wat heb ik heimwee naar de 30-34 weken waarop ik dacht er helemaal klaar mee te zijn 😅 Sinds een paar dagen slaap ik amper, voel ik me terug misselijk, barstende hoofdpijn, druk van de baby op de cervix, oefenweeeen…. Wat verlang ik naar bevallen 😅