Dreumes

Hoii heel herkenbaar. Ik heb het ook. Zodra ik in de ochtend zijn kamer binnen kom is het niet mama, papa. En dan wil die niets van mij en moet papa alles doen. Als papa uit beeld is dan is het allemaal prima. Maar zodra hij in de buurt is alleen maar papa. En het zal vast door de hormonen komen maar ik heb er soms ook echt moeite mee. Ik denk/hoop dat het gewoon een fase is en dat het vanzelf wel weer goed komt. S’avonds lukt het mij iver het algemeen vaak wel, zeker als we eenmaal boven zijn! ☺️

Hallo lieve mama, Het ligt zeker niet aan jou! Ik heb een zoontje, wordt volgende week 2 en hij heeft de laatste tijd ook een papa fase. Zo erg dat als ik in z’n kamer binnenkom wanneer hij wakker wordt dan is het totale meltdown… “Huilen” en trappen met z’n voeten in bed…. Kort geleden ging ik even naast hem liggen op de grond met mijn hoofd op z’n bed (hij slaapt in een vloerbed) en hij duwde zo hard in m’n gezicht dat ik achterover “viel/moest rollen”. Op dat moment kon ik het ook niet houden en barste ik in tranen uit. Ik weet niet wat het reden ervoor zou kunnen zijn maar dit gebeurt dus vaker.

Pfff, hier ook. Dochter is nu net iets ouder dan 2 en het is verschrikkelijk 😱 Ik mag haar geen eten geven, geen toetje, etc. Ik word er echt gek van, zeker aangezien ik al het gevoel heb minder voor haar te kunnen doen nu ik zwanger ben. Het doet me wel verdriet, kan het ff niet relativeren door alle hormonen helaas..

Ben toch ‘blij’ om te lezen dat ik hier niet alleen in sta 😅. Gisteren ook maar even op de bank een potje zitten janken. Voelde echt even als falen, en relativeren lukt mij op dit moment ook niet. Vind het soms zo moeilijk