Ik kan het bijna niet anders omschrijven, maar dit jaar voelt voor mij een beetje als verloren... vanaf maart tot halverwege juni heb ik me zo beroerd gevoeld dat ik nauwelijks van de bank af kwam. Misselijk, overgeven (binnen de perken gebleven door medicatie) en vermoeidheid hielden me bijna gevangen in huis..
Inmiddels ben ik niet meer zo misselijk en geef ook bijna niet meer over (soms ineens, dan heb ik bijvoorbeeld "te veel" gegeten). Ik ben wel nog steeds moe en ook sneller uitgeput. Werk ben ik weer aan het opbouwen en dan ga ik kort na de lunch naar huis. Ik weet dat als ik dat niet doe, ik de dag erna niks meer kan (en die dag zelf overigens ook niet meer). Maar het voelt zo zwak, er zijn ontelbaar veel vrouwen die ook zwanger zijn (geweest), ook last hebben van een veranderend lichaam en 'gewoon' doorgaan. Waarom zou ik dat niet kunnen? Mijn vriend zegt dat ik te streng ben voor mezelf en misschien is dat ook zo, maar dan zie ik een zwangere collega die bijna met verlof gaat vrolijk doorwerken...
Of dan zit ik bij een overleg en hebben ze het erover dat er zoveel echt gaat starten vanaf oktober.. ik ben begin/halverwege oktober weg ivm zwangerschapsverlof... ik zit in een soort doorgroeitraject op werk, maar hoe kan ik nou doorgroeien als ik alles mis? Ja dat komt daarna wel weer (als k dat überhaupt dan nog wil?) en dit (gezin opbouwen) is nu even belangrijker. Ja dat is het ook, maar het voelt alsof ik zoveel moet laten (nog los van alles wat je niet mag eten/drinken/doen) het voelt alsof ik in de wachtmodus zit.
Ja ik voel je bewegen kleintje, maar het enige wat ik echt kan is wachten tot je er bent. Niet om de druk op de baby te leggen, maar ik ben toch zo benieuwd hoe ik t ga ervaren... is dit alles het echt allemaal waard? Zelfs nog los van de vruchtbaarheidstrajecten, is deze hele ellende van het zwanger zijn het waard?
Zo... nou dat moest ik even kwijt... zijn er nog andere dames die iets hierin herkennen?
PS: Mijn vent is ondertussen een held, lief en verzorgenden. Heel begripvol en beschermend.. alhoewel hij geen seks meer met me durft te hebben😜