Eenzame tweede zwangerschap

De titel zegt het al. Ik ben na 5 jaar nu onverwachts zwanger (24w) van de tweede en ondanks dat ik weet dat aanstellen een vak is... voel ik me ondertussen steeds eenzamer worden. Bij mijn eerste zwangerschap was het natuurlijk groot nieuws, vroeg iedereen hoe het ging, kon ik er ook prima met iedereen over praten en was (tot op zekere hoogte) ook niemand het constante baby gekeuvel snel beu. Destijds zat ik ook bij een centering groepje van zwangere moeders die allemaal in dezelfde maand waren uitgerekend en omdat het ieders eerste was kon elk kwaaltje of probleempje tot in den treuren besproken worden. Inmiddels is de tweede op komst en ondanks de vele felicitaties en gelukswensen in het begin, merk ik toch wel dat het nieuwtje er nu sneller vanaf is dan bij de eerste. Ik ben momenteel ook de enige die zwanger is binnen de vriendengroep en heb echt het gevoel dat zelfs de kleinste uiting over de zwangerschap en/of baby als vervelend wordt beschouwd. Er wordt nauwelijks op gereageerd en vaak snel overheen gesproken waardoor ik me dus steeds eenzamer ga voelen omdat ik op deze manier niemand heb om er gewoon over te babbelen. Nu weet ik ook wel dat dit voor iedereen een 'ver van m'n bed show' is en het feit dat ik ondertussen 140km verderop woon zal ook niet echt meehelpen, maar toch, het doet wel zeer om niemand te hebben om lekker over te keuvelen. Ben ik nu diegene die zich aanstelt (want hormonen) of is dit gewoon de realiteit die komt kijken bij een tweede (of zoveelste) zwangerschap? Als je nog tot zover hebt gelezen... dankjewel voor het aanhoren van mijn geklaag, ik moest het echt even kwijt.