Hi mama's,
Ik moet even mijn verhaal kwijt, en ik hoop dat niemand dit ooit mag meemaken!!
Wij waren een weekje weg, (partner, zoontje van 2, de hond, en ik (13wk zwanger).
eergisternacht terug gereden naar huis. Mijn partner had een aantal uur gereden (ik geslapen) en ik vond dat ik nu moest rijden zodat hij even kon uitrusten om ongelukken te voorkomen..... Ik voelde me goed, en ik heb ook op de heenweg gereden.
Ik reed nog geen 2 uurtjes, om 05.45 ging het finaal mis. Ik had een black out. Reed 120km/u op de snelweg, er was geen ander verkeer dus reed op de rechter rijbaan.
Door de blackout reed ik blijkbaar tegen de vangrail, door de klap kwam ik weer bij en trok ik aan het stuur en draaide we nog eens 360 graden rond met de andere kant tegen de vangrail..
godzijdank was er geen ander verkeer, en zijn we met een kapotte auto auto en flink schrik ervanaf gekomen. (en we moesten nog 700km) naar huis rijden.
Achteraf bij controle door het ziekenhuis + verloskundige bleek het dat ik zo'n lage bloeddruk en heb ik last van bloedarmoede waardoor de blackout is gebeurd.
Ik heb 24 uur moeten afwachten, om te kijken of zich geen miskraam voor ging doen. maar omdat ik 'pas' 13 weken ben, zit het kindje nog goed veilig achter het schaambot🙏.
Zoontje van 2 jaar is ook helemaal gechecked, en die heeft erdoorheen geslapen en dus pas iets meegekregen toen ik begon te roepen uit paniek..
Partner en hond zijn ook beide ervanaf gekomen met de schrik. Maar jezus, wat voel ik me schuldig.
Het had zó anders kunnen aflopen, hebben zóveel geluk gehad echt niet te geloven 😳. Enige wat ik mezelf niet kan vergeven is dat het is gebeurd toen ik achter het stuur zat, omdat mijn lichaam geen enkele sein heeft afgegeven van moeheid of dat ik last had van een lage bloeddruk.. 😮💨
Ik moest het even van me afschrijven, lief als je het helemaal hebt gelezen❤️🩹