Afgelopen week is mijn schoonmoeder met een beroerte opgenomen in het ziekenhuis, met mijn oma gaat het helaas niet goed en de kat werd erg ziek. Ik merk ook dat ik nu minder goed eet voor ze kan zijn dan ik zou willen, minder ruimte in mijn hoofd en weinig energie over. Tegelijkertijd lijkt mijn bloeddruk ook te stijgen en vraagt de verloskundige zich af of ik het vol ga maken.
Nu 35 weken zwanger, en eigenlijk zou ik volgende week nog werken maar ik ben toch deze week met verlof gegaan.
Het voelt allemaal wel als erg veel en heb daardoor geen ruimte voor de baby in mijn hoofd. Eerlijk gezegd vind ik het best eng nu dat we er zo ook een kleine bij hebben. Ik voel me er ineens een stuk minder klaar voor en hoop dat ze nog even kan blijven zitten om nog wat tot rust te komen en die bloeddruk weer wat stabiliseert. Dat voelt dan ook weer egoïstisch en het is ook wat het is. Mensen maken veel ergere dingen mee, dus dat voelt een beetje gek om alles dan ineens als zoveel te ervaren. Dus nu dacht ik, ik schrijf het hier van me af🙈