Heeft nog iemand dit meegemaakt?
Wij hebben met de 20 weken echo te horen gekregen dat we een kleine meid verwachten. De verloskundige was een hele tijd bezig om het geslacht te kunnen zien omdat de baby met zijn benen gekruist lag. Ik heb een paar keer moeten gaan rond springen, daarna even een rondje lopen, daarna even naar het toilet. De baby lag na dat alles nog steeds niet goed om het te kunnen zien. Moest ik dat weekend geen gender reveal feest gepland hebben had ik zelf gezegd laat maar zitten, komt volgende week wel tijdens de normale controle. Na nog even geprobeerd te hebben draaide de baby 1 seconde zijn been een beetje weg en terug. De verloskundige zei dat ze het in de 1 seconde wel gezien heeft. Op het feest dat weekend kregen we dus te horen dat ons kindje een kleine meid is! Allemaal leuke foto’s voor in onze foto album. Mooie foto’s van mijn dochter die een roze cupcake vast heeft.
Ik heb tussen de 20 weken echo en de 30 weken echo, geen andere echo’s meer gehad. Ik heb dus in de tussentijd alles gedaan. Van de kamer, tot alle spullen en kleding gekocht. Ik heb een zware zwangerschap dit keer, dus ik was erg blij dat alles klaar was en ik daar in ieder geval geen stress meer van heb.
Nu hebben we een paar dagen geleden van dezelfde verloskundige, tijdens de 30 weken echo gehoord dat het een jongetje is en geen meisje..
Ik wist niet zo goed hoe ik me moest voelen en er gingen zoveel gemengde gevoelens door mij heen. Een jongen.. ook heel leuk natuurlijk. Vooral omdat we al een meid hebben. Maar tegelijkertijd waren we helemaal ingesteld op 2 meiden straks. Al het kleding, spullen en kamer is voor een meisje. Zoveel geld, tijd en energie.. maar aan de andere kant is de baby gezond. Ik wist niet hoe ik mij moest voelen.
Nu er een paar dagen voorbij zijn ben ik inmiddels gewend aan het idee dat het een jongen is en geen meisje. Ik krijg een zoon! Ik ben erg blij, maar ik ben tegelijkertijd een beetje boos op de verloskundige. Fouten maken is menselijk.. maar ik heb heel erg het gevoel dat ze die dag maar iets geroepen heeft omdat het allemaal zo lang duurde en niet wilde lukken. Als dat zo is had ik natuurlijk liever gehad dat ze had gevraagd of ik de dag erna terug wilde komen omdat ze het niet zeker wist. Want het is best logisch dat we alles gaan kopen, regelen en doen. Met 30 weken hebben de meeste wel alles zo goed als klaar.
Ik word heel verdrietig van het idee dat ik nu opnieuw zoveel geld, tijd en energie moet steken in alle spullen terwijl ik niks van energie heb. Ja, het is niet anders. Maar ik ben er wel verdrietig van. We zullen er later vast om lachen. Nu nog even niet. Het is wel een leuk/grappig verhaal voor later aan mijn zoon als hij vraagt waarom zijn zusje een roze cupcake in haar handen heeft op zijn gender reveal foto’s.
Hebben meerdere dit wel eens meegemaakt?