Ik moet even van mij afschrijven en ik hoop dat er mensen zijn die mij advies kunnen geven…
Op dit moment ben ik 23 weken en 2 dagen zwanger van ons eerste kindje. Ik ben als verpleegkundige werkzaam op de crisisafdeling van de psychiatrie. Hier werk ik sinds februari dit jaar. Ik werkte hier dus nog maar een maand toen ik erachter kwam dat ik in verwachting was. Toen ik het nieuws deelde met mijn collega’s ervaarde ik hier een aantal negatieve (of geen) reacties van. Ook mijn leidinggevende was niet erg meedenkend. Ik moest nachtdiensten draaien tot 20 weken (terwijl eerdere zwangere vrouwen tot 12 weken mochten) en ik zou pas met 36 weken met verlof mogen.
In week 18 begon ik erg veel last te krijgen van mijn rug en lagen mijn ouders in een vechtscheiding. Ik merkte dat ik het fysiek en mentaal niet trok en heb aan de bel getrokken bij verloskundige. Zij adviseerde mij om minder te gaan werken en even een stap terug te doen. Op advies van de verloskundige heb ik contact opgenomen met m’n leidinggevende waarin ik mijn klachten uitte. Zij gaf aan dat het nog veel te vroeg was om deze klachten te ervaren. Ik voelde mij totaal niet gehoord en heb deze situatie opnieuw besproken met mijn verloskundige. Zij gaf aan dat het goed mijn was om mij een week ziek te melden, zodat ik even op adem kon komen. Ik zocht opnieuw contact met mijn leidinggevende die het volgende zei: “ik vind het onzin dat je je hierom ziek meldt en ik ben het hier niet mee eens. Je kan ook gewoon je vakantie uren opnemen”. Toen ik aangaf dat ik dat niet ging doen zei ze “ik meld je voor deze week ziek, maar volgende week hebben we opnieuw contact en dan ben je er gewoon weer”. Ook wilde ze geen bedrijfsarts aanvragen.
Een week later hadden we opnieuw telefonisch contact waarin ze ontkende wat ze had gezegd. Uiteindelijk zijn we tot de conclusie gekomen dat ik aangepaste werkzaamheden mocht uitvoeren. Administratief werk op de afdeling voor 24 uur ipv 28 uur. Hierdoor kwam de bedrijfsarts om de hoek kijken.
Sinds ik de aangepaste werkzaamheden uitvoer is er nog niet een keer door mijn leidinggevende gevraagd hoe het met mij gaat. Elke keer wanneer ik naar mijn werk moet slaap ik slecht, ben ik kots misselijk, heb ik barstende hoofdpijn en ben ik kapot wanneer ik weer thuis kom (1 a 2 uur bijslapen). Ik merk dat ik alles in mijn lijf blokkeert en ik niet in contact wil zijn met mijn leidinggevende. Ik heb dit overigens besproken met de bedrijfsarts (iemand van de organisatie die eigenlijk niet volledig onafhankelijk is) die aangeeft dat ik met haar en een derde persoon in gesprek moet. Daarnaast gaf ze aan dat ik in gesprek moest met p&o om te kijken naar alternatieve mogelijkheden. Dit heb ik gedaan en p&o heeft dit teruggekoppeld aan mijn leidinggevende. Vervolgens steekt mijn leidinggevende hier een stokje voor en wilde zij mij vandaag op mijn vrije dag onaangekondigd telefonisch spreken, terwijl zij voor mij juist de trigger is. Ik heb de telefoon niet opgenomen, waarna een vervelend appje volgde. Ik zie geen toegevoegde waarde om met mijn leidinggevende in gesprek te gaan. Ik word niet gehoord, ze geeft mij geen ruimte en ziet haar eigen aandeel hier niet in.
Ik heb het gevoel dat alles in het belang van mijn leidinggevende wordt besloten. Het liefst functioneer ik ook ‘normaal’ en ervaar ik geen klachten. Helaas heb ik geen invloed op mijn lijf. Het liefst neem ik ontslag, maar het is lastig om nu een nieuwe baan te vinden. Ik blijf graag aan het werk, maar op deze manier gaat dat niet. Ik ben een beetje ten einde raad en ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik ben onder behandeling van een POH-GGZ die mij super fijn ondersteunt en eerder heb ik contact gehad met de vertrouwenspersoon van de organisatie.
Is er iemand die mij advies kan geven? 😩